Τα γατάκια μου!

Αισθήσεις

Αισθήσεις

Η γάτα, όπως και όλα τα ζωντανά πλάσματα στη φύση, έχει μάτια, αυτιά, μύτη, στόμα, χέρια-πόδια. Έχει όλα τα εξαρτήματα που χρειάζεται, για να μπορεί να δει, να ακούσει, να μυρίσει, να γευτεί, να αγγίξει ότι υπάρχει γύρω της και πρέπει ή θέλει να το αισθανθεί. Έχει όμως κι ένα καταπληκτικό ραντάρ που είναι τα μουστάκια της, ένα αριστουργηματικό εργαλείο που είναι η γλώσσα της, ένα υπέροχο τρίχωμα, και τριάντα κοφτερά δοντάκια. ΟΡΑΣΗ Ένα ωραίο παραμυθάκι που κυκλοφορεί ευρέως είναι ότι η γάτα βλέπει καλλίτερα από τον άνθρωπο μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Η οπτική οξύτητα του ανθρώπου είναι 10 φορές πιο δυνατή από της γάτας. Παρ' όλα αυτά η κατασκευή του αμφιβληστροειδή της, της επιτρέπει να αντιληφθεί και την παραμικρή κίνηση. Αλλά ότι δεν κινείται, δεν μπορεί να το δει. Γιαυτό οι κόρες των ματιών της διαστέλλονται το βράδυ ώστε να επιτρέψουν την είσοδο σε περισσότερο φως. Την ημέρα γίνονται σαν σχισμές. Τα μάτια της βρίσκονται μπροστά στο πρόσωπο για να μπορεί εύκολα να εκτιμήσει τις αποστάσεις που την χωρίζουν από το θήραμα ή το παιχνίδι της. ΑΚΟΗ Η γάτα άκουει καλά και μάλιστα άκουει υπέρηχους σε πολύ υψηλές συχνότητες. Στο πτερύγιο του αυτιού της υπάρχουν εικοσιεπτά μύες. Αυτό την βοηθά στο να μπορεί να το περιστρέφει σε ακτίνα 180 μοιρών λαμβάνοντας έτσι ήχους από το γύρω περιβάλλον αλλά και από μία ορισμένη κατεύθυνση. Δύο πηγές ήχου που απέχουν μεταξύ τους κατά γωνία 5 μόλις μοιρών, γίνονται αντιληπτές 3 στις 4 φορές. Η κατεύθυνση της πηγής του ήχου υπολογίζεται από την διαφορά του χρόνου που χρειάζεται ο ήχος για να φτάσει στα αυτιά της. ΟΣΦΡΗΣΗ Αν ο άνθρωπος έχει πέντε εκατομμύρια οσφρητικά κύτταρα, η γάτα έχει διακόσια εκατομμύρια οσφρητικά κύτταρα στη μύτη της (40 φορές ισχυρότερη). Αυτό την βοηθάει πολύ στο να παίρνει από το περιβάλλον τις οσφρητικές πληροφορίες που χρειάζεται. Ο φτωχός σε οσμές κόσμος του ανθρώπου, πολλές φορές τον ωθεί στο να συμπεριφέρεται στη γάτα όπως συμπεριφέρεται στους ομοίους του, διαταράσσοντας έτσι την συμπεριφορά της . Πολύ συχνά μια γάτα αρχίζει να ουρεί παντού εκτός από την αμμολεκάνη της γιατί πιθανώς την απωθεί η νέα αρωματική άμμος που έφερε ο ιδιοκτήτης της. Άλλες φορές πάλι επιστρέφοντας ο άνθρωπος στο σπίτι μετά από μια επίσκεψή του σε φίλο ή εστιατόριο, στην προσπάθειά του να χαϊδέψει την γάτα του, αντιμετωπίζει το χχχχ ή το γρύλισμά της. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η γάτα δεν αντέχει τις έντονες, άγνωστες μυρωδιές που ο άνθρωπος ούτε φαντάζεται ότι τις έχει πάνω του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με ένα καινούργιο έπιπλο που τοποθετήθηκε στο σπίτι. Αναστατώνεται από την νέα μυρωδιά και προσπαθεί να το μαρκάρει τριβόμενη πάνω του ή ψεκάζοντάς το με ούρο ή γρατζουνίζοντάς το. ΓΕΥΣΗ Ένα αδύναμο σημείο της γάτας, σε σύγκριση με τον άνθρωπο, είναι η γεύση της. Έχει μόνον 473 γευστικούς κάλυκες, ενώ ο άνθρωπος έχει 9000. Γιαυτό και έχει αναπτύξει τόσο πολύ την αίσθηση της όσφρησης. Ένα παγωμένο φαγητό, βγαλμένο από το ψυγείο, είναι ότι χειρότερο γι αυτήν. Για να γίνει ελκυστικό και να το φαει, θα πρέπει να πάρει την θερμοκρασία της γλώσσας της, να ζεσταθεί δηλαδή στους 30 oC , ώστε να δυναμώσει το άρωμά του. Οι βασικές γεύσεις είναι η όξινη, η πικρή, η γλυκιά και η αλμυρή. Η γάτα ανταποκρίνεται σ' αυτές, αν και η προτίμησή της στην γλυκιά γεύση είναι πολύ λιγότερη από αυτήν του ανθρώπου, γιατί είναι ζώο σαρκοφάγο. Γιαυτό και σνομπάρει αρκετές από τις λιχουδιές που της αγοράζετε. ΑΦΗ Επειδή μιλάμε για την αφή, πληροφοριακά μπορούμε να αναφέρουμε ότι το 40% των γατιών είναι αριστερόχειρες, το 20% είναι δεξιόχειρες και το υπόλοιπο 40% χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια. Σας θυμίζουμε ότι οι άνθρωποι είναι 10% αριστερόχειρες και 90% δεξιόχειρες. Η γάτα, ο σκύλος και ο άνθρωπος είναι τα πιο χαδιάρικα πλάσματα στη φύση. Η γάτα λατρεύει την επαφή, το χάδι, την αγκαλιά. Μαθαίνει να χαϊδεύεται από την μάνα της η οποία δείχνει την στοργή της στο μικρό γατάκι της καθαρίζοντας ολόκληρο το σώμα του με την γλώσσα της. Η επαφή και το χάδι στέλνουν τα μηνύματά τους στον εγκέφαλό της μέσα από τις νευρικές απολήξεις που υπάρχουν γύρω από κάθε τρίχα της. Έτσι το κεντρικό νευρικό της σύστημα ανταποκρίνεται, επιβραδύνοντας τους χτύπους της καρδιάς της, χαλαρώνοντας τον μυϊκό της τόνο και επιταχύνοντας την πέψη της. Γιαυτό όταν χαϊδεύουμε μια γάτα, αυτή ξαπλώνει κάτω ευχαριστημένη, πέφτουν σάλια από το στόμα της ή αρχίζει και μας "ζυμώνει" με τα χέρια της. ΜΟΥΣΤΑΚΙΑ Τα μουστάκια της γάτας είναι ένα καταπληκτικό ραντάρ που ανιχνεύει και την παραμικρή αλλαγή που συμβαίνει στο περιβάλλον της. Μικρές κινήσεις, αλλαγές στη θερμοκρασία, στην πίεση του αέρα, στην κατεύθυνση του ανέμου, γίνονται όλα αντιληπτά με τα μουστάκια της. Τα μουστάκια βρίσκονται κατά μήκος του ρύγχους της, ψηλά στην εξωτερική επιφάνεια του μάγουλου, πάνω από τα μάτια της και στο πίσω μέρος των χεριών της και αποτελούνται από 4 σειρές με 3 μουστάκια σε κάθε μία σειρά. Δεν είναι ειδικές τρίχες, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά είναι εξαρτήματα του δέρματος, με διπλάσιο πάχος από τις πιο χοντρές τρίχες που διαθέτει, τρεις φορές πιο βαθιά βυθισμένα στο δέρμα απ' ότι οι κανονικές, με πολλά αισθητικά κύτταρα στη ρίζα τους. Η γάτα χρησιμοποιεί τα μουστάκια της όταν κυνηγάει και συλλαμβάνει το θήραμά της. Μπορεί και τους αλλάζει τη θέση, φέρνοντας τα εμπρός, για να λάβει περισσότερες πληροφορίες για το θήραμα που κρατά στο στόμα της. Τα μουστάκια που βρίσκονται πάνω από τα μάτια της, όταν αγγίζονται, λειτουργούν σαν προστατευτικό αντανακλαστικό στο ανοιγοκλείσιμο του ματιού. Και φυσικά τα μουστάκια είναι αυτά που, σαν ένα καταπληκτικό ραντάρ, την βοηθούν στις νυχτερινές της περιηγήσεις. ΓΛΩΣΣΑ Πριν σας περιγράψουμε τη δομή και τα πλεονεκτήματα της γλώσσας μιας γάτας, σας προτείνουμε να την παρακολουθήσετε την ώρα που πίνει νερό για να δείτε πως χειρίζεται το αριστουργηματικό αυτό εργαλείο. Λυγίζει το άκρο της γλώσσας προς τα πίσω ή προς τα πάνω ή προς τα κάτω, δημιουργώντας έτσι ένα μικρό ολοκληρωμένο κύπελλο. Βυθίζει "το κύπελλο" μέσα στο νερό, το ανασύρει γεμάτο και αποθηκεύει το νερό που μάζεψε στο πίσω μέρος του στόματός της. Μετά από 4 - 5 "αποθηκεύσεις νερού", καταπίνει. Είναι μεγαλείο!!!! Η γλώσσα της σκεπάζεται από μικρές, σκληρές τρίχες με φορά προς τα πίσω. Τις έχουμε νοιώσει όλοι όταν μας γλείφει η γάτα μας. Αυτές οι τρίχες βοηθούν στη συγκράτηση του νερού όταν πίνει αλλά και στο καθάρισμα ενός κόκαλου από τα κομματάκια κρέατος που βρίσκονται πάνω του όταν τρωει. Και φυσικά με την σπουδαία αυτή γλώσσα, πλένει και καθαρίζει το τρίχωμά της, το ξεμπερδεύει, το στεγνώνει, το δροσίζει, το βρέχει με το σάλιο της. ΤΡΙΧΩΜΑ "Η επαφή με το τρίχωμά της με ηρεμεί" "Είναι σαν μετάξι" "Όλη μέρα ασχολείται με το τρίχωμά της" "Τι γυαλιστερό που είναι" "Τι ωραία χρώματα που έχει το τρίχωμά της"....... Όλες οι παραπάνω εκφράσεις είναι κάποιες απ' αυτές που όλοι μας λέμε βλέποντας ή αγγίζοντας το τρίχωμα μιας γάτας. Το υπέροχο αυτό τρίχωμα αποτελείται από τρεις διαφορετικούς τύπους τριχών. Στο υπόστρωμα φύονται οι δευτερεύουσες τρίχες που είναι λεπτές, μαλακές κοντές και πολλές. Αυτές είναι που βοηθούν στη μόνωση του σώματός της και διατηρούν την σωστή θερμοκρασία γιατί εγκλωβίζουν στρώμα αέρα μεταξύ τους. Μεταξύ του υποστρώματος και των τριχών του εξωτερικού καλύμματος του σώματος, βρίσκονται οι πλευρικές πρωτεύουσες τρίχες. Έχουν διαφορετική κατεύθυνση από τις τρίχες του υποστρώματος παρέχοντας έτσι καλλίτερη μόνωση. Και τέλος σε όλη την εξωτερική επιφάνεια του σώματος υπάρχουν οι κεντρικές πρωτεύουσες τρίχες που συνδέονται με σμηγματογόνους αδένες και ορθωτήρες μύες του τριχώματος. Παρέχουν κυρίως προστασία από την βροχή και είναι υπεύθυνες για το χρώμα της. Στις 100 κεντρικές πρωτεύουσες τρίχες, αντιστοιχούν 30 πλευρικές πρωτεύουσες και 2 δευτερεύουσες τρίχες. ΔΟΝΤΙΑ 12 τομείς... 4 κυνόδοντες... 10 προγόμφιοι... 4 τραπεζίτες. Σύνολο 30 δόντια που αρπάζουν και τεμαχίζουν την τροφή που κάθε ενήλικη γάτα επιλέγει για το στομάχι της. Οι μεγάλοι καμπυλωτοί κοφτεροί κυνόδοντες χρησιμοποιούνται για να αρπάζει και να καθηλώνει την λεία της Οι προγόμφιοι είναι τα ψαλίδια που κόβουν το θήραμα σε μικρά κομμάτια για να καταπίνονται ευκολότερα γιατί η γάτα δεν μασάει την τροφή της. Δυστυχώς οι γάτες που τρωνε μόνον εμπορική τροφή δεν έχουν την ευκαιρία να την κομματιάσουν, με αποτέλεσμα να χαλάνε γρηγορότερα τα δόντια τους. Οι ίνες του φρέσκου κρέατος, που τρωνε οι άγριες γάτες, λειτουργούν σαν οδοντικό νήμα που βοηθά στον καθαρισμό των δοντιών. Είναι σπουδαίο τα πολύ μικρά γατάκια να μάθουν να δέχονται τον καθαρισμό των δοντιών τους από τον "ιδιοκτήτη τους".

Σιάμ

Είναι από τις πιο όμορφες ράτσες που υπάρχουν, εύκολα αναγνωρίσιμες από τα σκούρα χαρακτηριστικά τους στα άκρα, και τα υπέροχα αμυγδαλωτά μπλε μάτια τους. Με σχεδόν αριστοκρατική εμφάνιση, η γάτα του σιάμ ήταν πασίγνωστη ήδη από πολύ παλιά, και κρατάει τα σκήπτρα στις πιο εντυπωσιακές γάτες μέχρι σήμερα, παρότι η εμφάνισή της έχει πάρει διάφορες μορφές και έχει υποστεί κάποιες αλλαγές.

Ιστορία

Κάποτε ήταν γνωστές ως «βασιλικές γάτες του Σιάμ». Την πανέμορφη και συναρπαστική αυτή γάτα που προέρχεται από το Σιάμ (νυν Ταϊλάνδη), την βρίσκουμε για πρώτη φορά στις βασιλικές κατοικίες και τους ναούς του Σιάμ. Το 1884, ο βασιλιάς του Σιάμ, χάρισε ενα ζευγάρι σιαμέζες γάτες στον βρετανό πρόξενο της Μπανγκόκ. Εκείνος τις πήρε μαζί του στην πατρίδα του, και έτσι έχουμε την πρώτη εμφάνιση σιαμέζας γάτας στην Αγγλία. Άρχισαν να εμφανίζονται σε αγγλικά σόου με γάτες, σχεδόν αμέσως, και σε αμερικάνικα σόου στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η ποικιλία με τα σκούρα καφέ – σχεδόν μαύρα – άκρα, και τα απαλά καστανόγκριζα σώματα, εξακολουθεί να είναι και η πιο γνωστή ποικιλία. Ενώ η ποικιλία, με πολύ ανοιχτόχρωμα σώματα και σοκολατί πόδια, ουρά, πρόσωπο και αυτιά εμφανίστηκε με τον καιρό, η ποικιλία «blue point» (δηλαδή με γαλάζια σημεία), έλαβε επίσημη αναγνώριση το 1934. Αυτή η ποικιλία έχει ένα γαλαζωπό-λευκό σώμα με γκριζογάλαζα σημεία. Η ποικιλία «chocolate point» (με σοκολατί σημεία) αναγνωρίστηκε μετέπειτα. Το 1955 ακολούθησε αναγνώριση της ποικιλίας «lilac point» (με λιλά σημεία), με την οποία ολοκληρώθηκε η ράτσα. Η τελευταία αυτή ποικιλία, έχει ροζ-γκριζωπά σημάδια με λευκό σώμα που κάνει τη γάτα να φαίνεται πιο αιθέρια και εκλεπτυσμένη στο χρώμα.

Οι γάτες του Σιάμ υπάρχουν πλέον παντού στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική.

Περιγραφή της ράτσας και προσωπικότητα

Οι σιαμέζες γάτες είναι συναρπαστικά πλάσματα, τόσο στο ταπεραμέντο τους, όσο και στην εμφάνισή τους. Αναγνωρίζονται από την έντονη αντίθεση στα χρώματά τους (μπεζ σώμα με σκούρα καφέ άκρα), τα αριστοκρατικά κεφάλια τους, τρομερά έντονα γαλάζια μάτια σε αμυγδαλωτό σχήμα και το κοντό μεταξένιο τρίχωμά τους. Τα αυτιά τους είναι μακριά και μυτερά, με φαρδιά βάση. Οι σιαμέζες γάτες είναι πολύ χαριτωμένες, εύκαμπτες και αθλητικές. Τα πίσω πόδια τους είναι πιο ψηλά από τα μπροστινά. Οι πατούσες τους έχουν σχήμα οβάλ. Η ουρά τους είναι μακριά και λεπτή. Αυτή η ράτσα είναι μία από τις πιο γνωστές ράτσες αιλουροειδών στον κόσμο.

Και αυτή η ράτσα, όπως και άλλες έχει μεγάλο εύρος χρωματισμών από λιλά μέχρι σοκολατί, μαζί με σημάδια χρώματος τιγρέ ως και καστανόγκριζου χρώματος, ενώ υπάρχει και ποικιλία ταρταρούγας.

Είναι πανέξυπνες και πολύ αδιάκριτες, ενώ είναι γνωστές για τις μοναδικές κραυγές τους, που πολλοί άνθρωποι συγκρίνουν με τους ήχους που βγάζει ένα μωρό όταν κλαίει. Ένα από τα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά της σιαμέζας γάτας είναι η φωνή της. Η φωνή της γάτας του Σιάμ είναι θρυλική. Μπορεί να γίνουν πολύ θορυβώδεις κάποιες φορές. Λέγεται, πως οι σιαμέζες μπορούν να μιλήσουν τόσο με τη φωνή τους, όσο και με το σώμα τους. Η ικανότητα επικοινωνίας τους, είναι ίσως η καλύτερη μεταξύ όλων των ειδών γάτας που υπάρχουν.

'Ερχονται κοντά άνθρωπο, φιλικές και στοργικές. Το σχετικά εξισορροπημένο επίπεδο δραστηριότητάς τους, κάνει πιο εύκολο για τις γάτες αυτές να ζήσουν σε διαμέρισμα. Προτιμούν καναπέδες ενώ σπανιότερα προτιμούν τις αγκαλιές.

Οι ποικιλίες που αναγνωρίζουμε, όχι βάσει του χρώματος, αλλά των αλλαγών που επήλθαν στην ράτσα με το πέρασμα των χρόνων, είναι τρεις. Παραδοσιακή, Κλασική και Μοντέρνα.

Η παραδοσιακή σιαμέζα

Οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, που αποκαλούνται appleheads από το σχήμα του κεφαλιού τους (δηλαδή κεφάλι σε σχήμα μήλου) αποτελούν τον αυθεντικό τύπο σιαμέζας γάτας, επειδή ήταν το είδος που ανατράφηκε απο τον βασιλιά του Σιάμ και δόθηκε από αυτόν σα δώρο.

Αποτελεί μια από τις πιο παλιές οικόσιτες ράτσες γατών. Διατηρεί την αρχική μορφή της ράτσας περίπου όπως ήταν όταν πρωτοεισάχθηκε στην Ευρώπη από το Σιάμ. Είναι μυώδης, αθλητική με οβάλ κεφάλι και λαμπερά μπλε μάτια, με την έντονη αντίθεση μεταξύ των άκρων και του σώματος που χαρακτηρίζει τη ράτσα. Είναι ήρεμες και στοργικές, υγιείς και ζούν περίπου 15-20 χρόνια ή και περισσότερο.Είναι τόσο φιλικές προς τον άνθρωπο ώστε πολλοί πιστεύουν πως είναι πιο συντροφικές από πολλές άλλες ράτσες.

Οι παραδοσιακές σιαμέζες δεν είναι και τόσο λεπτεπίλεπτες, ενω είναι συνήθως πολύ υγιείς με πολύ καλές διατροφικές ορέξεις. Οι περισσότεροι εκτροφείς συνιστούν ξηρά τροφή υψηλής ποιότητας, και οι περισσότερες γάτες τρώνε όποτε θέλουν χωρίς να κινδυνεύουν να γίνουν υπέρβαρες. Οι μεσήλικες γάτες (μεταξύ 5-10 ετών) είναι αυτές που έχουν τα περισσότερα προβλήματα με το βάρος τους, το οποίο συνήθως ελέγχεται με την αλλαγή της διατροφής σε ένα πρόγραμα χαμηλής θερμιδικής αξίας.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Η γάτα από μόνη της είναι ικανότατη να φροντίζει την καθαριότητά της και να είναι σωστά περιποιημένη. Ωστόσο, πολλές γάτες απολαμβάνουν την αίσθηση του βουρτσίσματος, και είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αφαιρεθεί το περιττό τρίχωμα και να μην καταλήξει σε ρούχα ή έπιπλα. Οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, δεν έχουν υπερβολική αποβολή τριχώματος.

Οι περισσότερες σιαμέζες ωριμάζουν σεξουαλικά πολύ νωρίς. Είναι πολύ συνηθισμένο για μια θηλυκή σιαμέζα να έχει τον πρώτο της οίστρο σε ηλικία 5 μηνών. Η στείρωση μπορεί να γίνει σε ηλικία 6 μηνών ή και ακόμα νωρίτερα, προκειμένου το ζώο να βρει την ηρεμία του.

Η επιστροφή της παραδοσιακής σιαμέζας

Το 1987, μια ομάδα εκτροφέων σιαμέζας γάτας, επηρεασμένοι αρνητικά από την εμφάνιση της μοντέρνας σιαμέζας, και από τα δυνητικά προβλήματα υγείας που την χτυπούσαν, ενώθηκαν και δημιούργησαν ένα διεθνή οργανισμό Παραδοσιακής και Κλασικής γάτας, που ένας από τους σκοπούς του ήτανε να επαναφέρει το παλιό στυλ της σιαμέζας γάτας, και να το διατηρήσει. Η «κλασική» σιαμέζα

Οι άνθρωποι συνήθως μπερδεύονται με τους όρους «παραδοσιακή» και «κλασική» σιαμέζα γάτα. Η κλασική σιαμέζα γάτα, είναι περίπου μια έκδοση μεταξύ της «παραδοσιακής» και «μοντέρνας» σιαμέζας γάτας, χωρίς τα ακραία χαρακτηριστικά καμίας εκ των δυο. Η «γέννηση» της κλασικής σιάμ τοποθετείται μεταξύ 1945 και 1970.

Αν και τα στοιχεία της ράτσας έχουν αλλάξει αρκετά μέσα στο χρόνο, η συγκεκριμένη ράτσα παραμένει σε υψηλή θέση σε δημοτικότητα για ανθρώπους που ψάχνουνε γάτες καλής ράτσας, είτε προτιμούν κλασική, παραδοσιακή ή μοντέρνα.

Γύρω στο 1986 δεν εμφανίζονταν παραδοσιακές και κλασικές σιαμέζες. Οι περισσότεροι σύγχρονοι εκτροφείς είχαν την άποψη ότι η Σιαμεζα πάντα έμοιαζε σαν την μοντέρνα έκδοση. Καθώς λοιπόν δεν μπορούσαν πλέον να κερδίσουν στις εκθέσεις γάτας, οι περισσότεροι εκτροφείς ρατσών σταμάτησαν την αναπαραγωγή αυτών των ειδών σιαμέζας. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία συλλόγων παραδοσιακής και κλασικής σιαμέζας, που έκαναν ενέργειες προκειμένου να τις διασώσουν από την εξαφάνιση.

Αιγυπτιακή Μάου

Αιγυπτιακή Μάου

---

Η Αιγυπτιακή Μάου (Μάου στα αιγυπτιακά σημαίνει "γάτα"), αποτελεί ίσως μία από τις παλιότερες ράτσες γάτας που είναι γνωστές. Λατρεύτηκε από πολλές θρησκείες της αρχαίας Αιγύπτου, σαν θεότητα, ενώ παράλληλα πέρασε από πολλές φουρτούνες, πλησίασε την εξαφάνιση και σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ποια είναι όμως η ιστορία της Αιγυπτιακής Μάου;

Ιστορία

Η ύπαρξη της Αιγυπτιακής Μάου χρονολογείται εδώ και 3000 χρόνια. Η γάτα αυτή είναι ίσως η αρχαιότερη των κατοικίδιων γατών και αποτελεί την μία εκ των δυο φυσικά κηλιδωτών ρατσών γάτας που υπάρχει ακόμα (η άλλη ήταν η γάτα Bahraini Dilmum). Η Μάου είναι πιθανότατα απόγονος της αφρικανικής αγριόγατας. Η εξημέρωση της Μάου επήλθε κάπου μεταξύ του 4000 και 2000 π.Χ.

Οι Αιγύπτιοι εκτίμησαν πολύ γρήγορα την αξία της Μάου. Αρχικά τις χρησιμοποιούσαν στο να κυνηγούν πουλιά. Είναι πολύ συχνές οι φωτογραφίες από γάτες μέσα σε βάλτους με πουλιά στο στόμα. Οι παλιότερες εικόνες γατών στην αρχαία Αίγυπτο είναι κάποια ιερογλυφικά, σκαλισμένα στον τοίχο ενός ναού που ανακαλύφθηκε στο βόρειο Κάιρο, και χρονολογούνται περίπου στο 2200 π.Χ.

Από το 2000 π.Χ. και έπειτα, η Μάου άρχισε να αποκτά μεγάλη σπουδαίοτητα στην θρησκεία και λατρεύτηκε σαν θεότητα. Αντιπροσώπευε σχεδόν κάθε κομμάτι της ζωής των αρχαίων Αιγυπτίων. Στην αρχαία Αίγυπτο λατρεύονταν πάνω από 20 θεοί και θεές, που αναπαριστάνονταν με γατίσιες φιγούρες.

Πολλές θρησκείες στις οποίες λατρεύονταν γάτες, όπως αυτή του Μπαστέτ, εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή και συνεχίστηκαν μέχρι την ρωμαϊκή κατοχή γύρω στο 330 μ.Χ. Όταν μια γάτα πέθαινε στην Αίγυπτο, το σώμα της μουμιοποιότανε και θαβότανε σε τάφο. Η οικογένεια της αποθανούσας γάτας, ξύριζε τα φρύδια της σαν σημάδι θρήνου. Αν κάποιος έβλαπτε εκείνη την εποχή μια γάτα, θεωρούταν πως έπραξε ποινικό αδίκημα που η τιμωρία του ήταν ο θάνατος.

Κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάου ήρθε πολύ κοντά στην εξαφάνιση. Τελικά σώθηκε από την εξορισμένη Ρωσίδα πριγκίπισσα Ναταλί Τρουμπέτσκοϋ. Οι προσπάθειές της, έσωσαν τη Μάου την τελευταία στιγμή.

Μια μέρα, κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Ιταλία, ένα μικρό αγόρι της έδωσε ένα ασημί κηλιδωτό θηλυκό γατάκι που κρατούσε μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια. Το γατάκι δόθηκε στο αγόρι από έναν διπλωμάτη που εργαζότανε στη Μέση Ανατολή. Η Τρουμπέτσκοϋ, προσπάθησε να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για το γατάκι. Η έρευνά της την οδήγησε στην κατάληξη πως το γατάκι ήτανε Αιγυπτιακή Μάου. Τότε ήτανε που η πριγκίπισσα αποφάσισε να σώσει το είδος αυτό.

Έσωσε μερικές από τις απομείναντες Μάου και χρησιμοποιώντας τις πολιτικές της διασυνδέσεις, κατάφερε να βρει πολλές μέσω της Συριακής Πρεσβείας. Οι πρώτες της Μάου, ήτανε ο Γκρεγκόριο, ένα μαύρο αρσενικό, η Λούλου, μια ασημί θηλυκιά, και ο Γκέπα, ένας γκρίζος αρσενικός. Το 1956, η Τρουμπέτσκοϋ και τρείς Μάου, μια ασημί θηλυκιά η Φάτιμα Μπάμπα, ένας χάλκινος αρσενικός ο Φάτιμα Τζότζο και μια τρίτη για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία, μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν έφτασαν, η πριγκίπισσα ίδρυσε το Fatima Cattery, ένα ίδρυμα που έθεσε σαν σκοπό να προωθήσει την ράτσα. Πολλές σημερινές Μάου έχουν σαν προγόνους τις γάτες του ιδρύματος της Τρουμπέτσκοϋ.

Λεγόταν ότι η Τρουμπέτσκοϋ, χρησιμοποίησε γάτες εκτός του ιδρύματός της προκειμένου να κάνει διασταυρώσεις αν και αυτό ήταν κάτι που δεν καταγράφτηκε πουθενά, ενώ το έκανε για να σιγουρέψει την υγεία της ράτσας. Μόνο τρία χρώματα της Μάου υπήρχαν στις αρχικές γάτες. Ασημί, χάλκινη και γκρίζα. Αν και πρέπει να υπήρχαν και μαύρες σε εκείνη την περίοδο, εξαιτίας της γκρίζας, δεν έγιναν αναφορές για κανένα τέτοιο χρώμα, μέχρι μερικά χρόνια αργότερα. Υπάρχουν αποδείξεις ότι υπήρξαν και μερικές μπλε εκείνη την εποχή, αλλά όπως και η μαύρη, έτσι και η μπλε δεν έγινε αποδεκτή για καταγραφή μέχρι πρόσφατα, σε ορισμένες εταιρείες, για αυτό είναι δύσκολο να πει κανείς πότε περίπου πρωτοεμφανίστηκαν. Ορισμένοι αποδίδουν το γονίδιο του κλασσικού ραβδωτού τριχώματος σε διασταυρώσεις που έγιναν παλιότερα.

Στην δεκαετία το΄70 οι Μάου άρχισαν να υποφέρουν εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού γονιδίων. Το 1980, στο ζωολογικό κήπο του Νέου Δελχί στην Ινδία, μια αρσενική γάτα χρώματος χάλκινου, έτρεξε προς το κλουβί ενός ρινόκερου και τραυμάτισε σοβαρά την ουρά της. Η γάτα τελικά σώθηκε από τον Jean S. Mill ο οποίος πήρε μια ακόμη θηλυκιά χρώματος χάλκινου,και δημιούργησε την Ινδική σειρά. Αυτές οι γάτες παρουσίασαν για πρώτη φορά το "γονίδιο λάμψης", βελτιώθηκε η υγεία τους, βελτιώθηκε η καθαρότητα και η αντίθεση των κηλίδων και δημιούργησε μια βαθιά κοκκινάδα μέσα στο χάλκινο. Αυτή η σειρά άνοιξε το δρόμο για να γίνουν αποδεκτές οι εισαγωγές.

Το 1980 η Cathie Rowan πέτυχε και έφερε δεκατρείς Μάου στην Αμερική, ανοίγοντας το δρόμο για ακόμα περισσότερες εισαγωγές. Στις αρχές του 1990, τέσσερις ακόμα Μάου εισάχθηκαν από την Αίγυπτο, που ήταν όλες χρώματος του χαλκού. Αυτές οι γάτες δημιούργησαν την Αιγυπτιακή Σειρά, η οποία είναι η μεγαλύτερη από όλες. Γεννάνε περισσότερα γατάκια, είναι πολύ έξυπνες και ανέπτυξαν νέα γονίδια.

Οι εισαγωγές που γίνονται σήμερα σε Μάου, έρχονται κατευθείαν από την Αίγυπτο και την Ινδία. Η κληρονομιά τους παραμένει άγνωστη. Οι εισαγωγές αυτές είναι απαραίτητες για να διατηρηθεί η υγεία των γατών, η ζωτικότητα και η μακροζωία τους. Αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι προσπάθειες, η Αιγυπτιακή Μάου θα είχε, πολύ πιθανό, ήδη εξαφανιστεί.

Εμφανισιακά

Το σώμα της είναι μέτριο σε μάκρος, αλλά πολύ καλά ανεπτυγμένο μυικά, ενώ διατηρεί μια χαριτωμένη εμφάνιση. Τα πίσω πόδια είναι ελαφρώς πιο μακριά από τα μπροστινά, κάτι που δίνει στην γάτα μια μόρτικη εμφάνιση.
Το κεφάλι της είναι ελαφρώς στρογγυλεμένο με γωνίες, χωρίς επίπεδες επιφάνειες, μέτριο σε μάκρος. Η μύτη της όταν την βλέπει κανείς από μπροστά είναι εξισορροπημένη σύμφωνα με το συνολικό μάκρος, με μια ελαφριά ανύψωση από την γέφυρα της μύτης προς το μέτωπο.
Η μουσούδα του δεν είναι ούτε επίπεδη, ούτε μυτερή, ενώ τα αυτιά της, που ενδέχεται κάποιες φορές να είναι φουντωτά, έχουν μέτριο μέγεθος, είναι ελαφρώς μυτερά με αρκετή απόσταση μεταξύ τους.
Ένα από τα πιο διακεκριμένα χαρακτηριστικά της Μάου είναι τα μάτια της. Είναι μεγάλα, ελαφρώς διαγώνια, και με ένα μοναδικό ανοιχτό πράσινο χρώμα, της απόχρωσης του σταφυλιού.
Το τρίχωμά της είναι γυαλιστερό και πυκνό, ενώ οι αποχρώσεις του είναι ασημί, χάλκινο και γκρίζο του καπνού. Διακρίνεται από ένα χαρακτηριστικό μίγμα ραβδώσεων και κηλίδων,κάτι που κάνει αυτές τις γάτες να ξεχωρίζουν αμέσως στα σόου για γάτες.

Προσωπικότητα

Πολύ έξυπνες και ελκυστικές, οι Μάου είναι πολύ πιστές και αφοσιωμένες σε όλα τα μέλη της οικογένειας, τόσο τους ανθρώπους, όσο και στα υπόλοιπα κατοικίδια. Έχουν πολύ απαλή μελωδική φωνή, και χουρχουρίζουν για να δείξουν ότι είναι χαρούμενες. Αν και θεωρείται ένα ζωντανό ενθύμιο της αρχαίας ιστορίας της, οι Μάου είναι πολύ σύγχρονες όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Είναι δραστήριες, εκφραστικές ενώ παράλληλα έχουν πολλούς φανατικούς θαυμαστές στα διάφορα σόου γάτας.

Σφυγξ

Σφυγξ

---

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως είναι μια γάτα χωρίς τρίχωμα; Η Σφυγξ σας λύνει την απορία! Μια σπάνια ράτσα, σίγουρα όχι για όλα τα γούστα αλλά που σίγουρα τραβάει την προσοχή.

Ιστορία
Υπάρχει η φήμη οτι άτριχες γάτες αναπτύχθηκαν από τους Ατζέκους και υπάρχουν αναφορές στις «Μεξικάνικες Άτριχες» σε βιβλία των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά η σύγχρονη γάτα αναπτύχθηκε μόνο μετά το 1966 από ένα μεταλλαγμένο γατάκι που γεννήθηκε στο Οντάριο του Καναδά από μια ασπρόμαυρη κοντότριχη ονόματι Ελισάβετ.

Χαρακτήρας
Αντίθετα με τη λαική άποψη, οι γάτες αυτές είναι στοργικές και απολαμβάνουν τις αγκαλιές. Είναι ζώα πανέξυπνα και υπερ-κοινωνικά. Λατρεύουν να μαθαίνουν νέα παιχίδια και κόλπα και μπορούν να πηδήξουν από το πάτωμα στον ώμο σας πανεύκολα!

Φροντίδα
Αντιθέτως με αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως, η φροντίδα μιας Σφυγξ δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε λίγη. Οι περισσότερες Σφυγξ χρειάζονται τακτικό μπάνιο για να κρατήσει την επιδερμίδα τους καθαρή από τα έλαια που παράγει (όπως και των ανθρώπων άλλωστε). Στις «κανονικές» γάτες, τα έλαια αυτά τα απορροφά η γούνα τους αλλά στη Σφυγξ επειδή δεν υπάρχει γούνα να τα απορροφήσει θα λερώσουν τα ρούχα σας, τα έπιπλά και τα πράγματα σας αν δεν αφαιρεθούν με το τακτικό μπανιάρισμα. Αν έχετε σκοπό να πάρετε μια τέτοια γάτα μόνο και μόνο σαν «έπαθλο» ώστε να έχετε κάτι περίεργο που να ταιριάζει στο design του μοντέρνου σπιτιού σας, ξεχάστε το!! Αυτές οι γάτες είναι σαν τα μικρά παιδάκια, χρειάζονται συχνό μπάνιο, κόψιμο των νυχιών τους και καθάρισμα των αυτιών τους.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά
Σώμα: Αν και συχνά δημιουργείται η εντύπωση λόγω φωτογραφιών οτι η γάτα είναι τελείως άτριχη, η επιδερμίδα μιας Σφυγξ καλύπτεται από ένα ωραίο χνούδι στο κάτω μέρος του προσώπου, των αυτιών, των πελμάτων και της ουράς. Το δέρμα ρυτιδώνει σε σημεία του κεφαλιού, του σώματος και των ποδιών αλλά θα πρέπει να είναι τεντωμένο στα υπόλοιπα μέρη. Το σώμα της είναι μεσαίου μεγέθους με καλοφτιαγμένα κόκαλα και στέρνο σε σχήμα βαρελιού. Η ουρά είναι μακριά, σκληρή και λεπταίνει στην άκρη. Έχει πόδια μακριά και αδύνατα και κομψά πέλματα με μαξιλαράκια σε χρώμα που να ταιριάζει με αυτό του «τριχώματος».
Πρόσωπο-κεφάλι: Τα αυτιά είναι πολύ μεγάλα με στρογγυλεμένες άκρες, τα μάτια τοποθετημένα βαθιά, σε σχήμα λεμονιού και σκιστά με χρώμα που πρέπει να ταιριάζει με το χρώμα του «τριχώματος». Δεν έχει μουστάκια και το κεφάλι της είναι ούτε στρογγυλό, ούτε σφηνοειδές αλλά ελαφρά μακρύτερο από το φάρδος του. Η μύτη θα πρέπει να είναι κοντή, με μαξιλαράκι σε χρώμα ανάλογο του «τριχώματος».

Ποικιλίες
Η Σφυγξ μπορεί να έχει οποιοδήποτε αναγνωρισμένο σχέδιο και χρώμα «τριχώματος» και –εναρμονισμένο με αυτό - χρώμα ματιών.


Φωτογραφίες

Ρώσικη μπλε

Ρώσικη μπλε

---

Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη Ρώσικη μπλε είναι το διπλό της τρίχωμα, τόσο βελούδινο που είναι απαράμιλλο από κάθε άλλη ράτσα. Το πιο διάσημο και πιθανόν πιο όμορφο μέχρι στιγμής δείγμα της ράτσας ήταν η Vashka, που είχε ο Τσάρος Νικόλαος ο Α’ της Ρωσίας, όπου αυτές οι γάτες θεωρούνταν οιωνός καλής τύχης.
Ιστορία
Η ποικιλία των ονομάτων της Ρώσικης Μπλε είναι απόδειξη της σύγχυσης που περιβάλλει την καταγωγή της. Οι αποδείξεις για το ότι αποτελεί μια φυσική ρώσικη ράτσα είναι ισχυρές, αποδείξεις που υποστηρίζονται από τις πολλές που έχουν βρεθεί από παλιά στη Σουηδία. Ωστόσο, η μεταγενέστερη ιστορία της είναι λιγότερο σίγουρη. Ήταν καταρχήν γνωστή ως «η Γάτα του Αρχάγγελου» επειδή ήρθαν δείγματα στη Βρετανία από το Ρώσικο λιμάνι του Αρχάγγελου από Ελισαβετιανούς ναυτικούς. Αργότερα, ήταν γνωστή τόσο ως Ισπανική Γάτα όσο και σαν Γάτα της Μάλτας, και το τελευταίο όνομα παρέμεινε στις ΗΠΑ μέχρι τις αρχές αυτού του αιώνα. Η ράτσα μειώθηκε κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και οι προσπάθειες να την αναζωογονήσουν – χρησιμοποιώντας διασταυρώσεις Βρετανικής Μπλε και Σιαμέζας – οδήγησαν, αντίθετα, στην πρακτική της εξαφάνιση: η γάτα έγινε μια Μπλε Σιαμέζα στον τύπο και έχασε σχεδόν το διπλό της τρίχωμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 συνέβη μια επιστροφή στον αρχικό τύπο μετά από συντονισμένες προσπάθειες αυτών που αναπαράγουν ράτσες και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού.

Χαρακτήρας
Η Ρώσικη Μπλε είναι πολύ ντροπαλή και ήσυχη, τόσο ήσυχη που είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πότε έχει οίστρο η θηλυκιά!

Εξωτερικά χαρακτηριστικά
Πρόσωπο-κεφάλι: Τα μάτια είναι αμυγδαλωτά με ζωντανό πράσινο χρώμα και τοποθετημένα αρκετά μακριά το ένα από το άλλο. Χοντρή γούνα φαρδαίνει το πρόσωπο ανάμεσα στα μάτια. Τα αυτιά είναι μεγάλα και ελαφρώς τονισμένα. Το δέρμα τους είναι λεπτό και ελαφρά καλυμμένο από πολύ ωραία γούνα, κάνοντας τα σχεδόν διαφανή. Το κεφάλι πρέπει να είναι κοντό και διαμορφωμένο σαν σφήνα με μια μετρίως μακριά μύτη. Το μαξιλαράκι της μύτης έχει μπλε απόχρωση στη Βρετανία ενώ απαλό γκρι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σώμα: Με ωραία κόκκαλα αλλά και μυώδης, η Ρώσικη Μπλε είναι μια γάτα με αθλητική εμφάνιση. Τα πόδια της είναι μακριά και με καλοφτιαγμένα κόκκαλα. Οι πατούσες είναι μικρές και οβάλ στη Βρετανία με μπλε μαξιλαράκια. Αντίθετα, στις ΗΠΑ είναι πιο στρογγυλές με ροζ ή μωβ μαξιλαράκια. Το τρίχωμα της είναι κοντό, βελούδινο με μια υφή που μοιάζει με λουτρ. Είναι διπλός τύπος, προεξέχει από το σώμα της γάτας λόγω της πυκνότητας του. Το χρώμα θα πρέπει να είναι όμοιο μπλε, με χαρακτηριστική γυαλάδα που παράγεται από τις ασημένιες άκρες των τριχών προφύλαξης.

Ποικιλίες
Έχουν παραχθεί πειραματικά ολόλευκες και ολόμαυρες Ρωσικές, αλλά δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον εκτός της Νέας Ζηλανδίας.

Βρετανική κοντότριχη

---

Η καταγωγή της

Η βρετανική κοντότριχη είναι σήμερα μια από τις πιο αγαπημένες ράτσες στην Ευρώπη. Δημιουργήθηκε πριν 1000 και πλέον χρόνια στην Αγγλία από διασταύρωση "κεραμιδόγατας" με πέρσικη γάτα. Λόγω της διασταύρωσης συτής η βρετανική γάτα κουβαλά το γονίδιο της "μακριάς τρίχας", το οποίο γίνεται εμφανές στην βρετανική μακρύτριχη.
To 1871 πρωτοεμφανίζεται επίσημα ως ράτσα στην πρώτη έκθεση γάτας στο Crystal Palace στο Λονδίνο.

Υπάρχει ωστόσο μια άλλη άποψη, σύμφωνα με την οποία η βρετανική κοντότριχη ήταν γνωστή ήδη απο την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και ότι την έφεραν στην Αγγλία οι Ρωμαίοι.

Η εμφάνισή της

Η βρετανική κοντότριχη, όπως λέει άλλωστε και το όνομα, έχει κοντό τρίχωμα το οποίο είναι πολύ πυκνό, φουντωτό και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Είναι μια μεσαία έως μεγάλη γάτα, με το αρσενικό να φτάνει τα 7-8 κιλά και το θηλυκό τα 5-7 κιλά.
Η βρετανική κοντότριχη είναι σωματώδης γάτα με φαρδιές πλάτες και φαρδύ στήθος. Τα πόδια της είναι κοντά και χοντρά και καταλήγουν σε ολοστρόγγυλες πατούσες. Έχει στρογγυλό κεφάλι με μικρά στρογγυλά αυτιά, γεγονός που την κάνει να μοιάζει με αρκουδάκι. Τα μάτια της είναι στρογγυλά, μεγάλα και συνήθως είναι πορτοκαλί – καφετιά.


Χρώματα

Η βρετανική κοντότριχη υπάρχει σε πολλά χρώματα και συνδυασμούς χρωμάτων. Η πιο γνωστή και αγαπητή ωστόσο είναι η μπλε βρετανική κοντότριχη. Μπορούμε να την βρούμε στα χρώματα: μπλε, άσπρο, μαύρο, lilac, chocolate, cinnamon, creme, αλλά και σε συνδυασμό χρωμάτων στις Bicolour και Point.


Χαρακτήρας

Η βρετανική κοντότριχη είναι γνωστή για τον ισορροπημένο και φιλικό της χαρακτήρα. Είναι πολύ ήσυχη και καλόβολη γάτα, χωρίς πολλές απαιτήσεις. Δένεται πολύ με την οικογένεια που τη φροντίζει, γι’ αυτό και της είναι πιστή και αφοσιωμένη. Λόγω του ήσυχου χαρακτήρα της είναι η ιδανική γάτα για οικογένειες με παιδιά. Εξίσου πολύ καλά συμβιώνει και με άλλα ζώα στο σπίτι.

Μαίην Κούν

Μαίην Κούν

---

Η Μαίην Κουν έχει τη διάκριση ότι είναι η πιο παλιά αμερικάνικη ράτσα και μια από τις μεγαλύτερες. Τα στατιστικά δείχνουν ότι είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής ράτσα στον κόσμο μετά τις Περσικές. Είναι πολύ πιθανό να τριγύριζε ελεύθερη στην πολιτεία Μαίην τον πρώτο καιρό, συγκρινόμενη με το ντόπιο ρακούν, το οποίο έχει παρόμοια εμφάνιση με το ραβδωτό τύπο της Μαίην Κουν και παρόμοιες κυνηγετικές συνήθειες. Το σκληρό κλίμα της Νέας Αγγλίας συνέβαλε στην ανάπτυξη χοντρού τριχώματος από τη Μαίην Κουν, ένα χαρακτηριστικό που το μοιράζεται με μια άλλη ράτσα των κρύων κλιμάτων, τη γάτα του Νορβηγικού δάσους.

Ιστορία
Οι ρωμαλέες γάτες της αμερικάνικης φάρμας και οι μακρύτριχες γάτες που μεταφέρθηκαν στο Μαίην από εμπόρους και ναυτικούς από την Ευρώπη είναι πιθανό να δημιούργησαν τις πρώτες Μαίην Κουν. Η ράτσα επιδείχτηκε το 1860 στην Επίδειξη Γατών στη Νέα Υόρκη και στην επίδειξη της Πλατείας Μάντισον το 1895. Ωστόσο η δημοτικότητα της μειώθηκε όταν εισήχθησαν οι Περσικές στις ΗΠΑ και δεν αναζωπυρώθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1950. Η Κεντρική Λέσχη της γάτας Μαίην Κουν ιδρύθηκε το 1953, συνεισφέροντας άμεσα στην αναγέννηση της ράτσας, στην οποία δόθηκε νέα ορμή από την ίδρυση της Ένωσης αυτών που αναπαράγουν ράτσες και των φίλων της Μαίην Κουν το 1976, την ίδια χρονιά που δόθηκε επίσημη αναγνώριση στη ράτσας στις ΗΠΑ.

Χαρακτήρας
Δυό χαρακτηριστικά είναι μοναδικά στη Μαίην Κουν: αναφέρεται για τον δύσκολο της ύπνο γιατί μπορεί να βρεθεί τυλιγμένη στις πιο παράξενες στάσεις και στα πιο παράξενα μέρη. Επίσης είναι αξιοσημείωτος ο απολαυστικός, ήσυχος ήχος που βγάζει, σαν τιτίβισμα. Γενικά, οι Μαίην Κουν γίνονται στοργικά κατοικίδια.

Πως θα τη γνωρίσω;
Πρόσωπο: Το μάτια θα πρέπει να είναι μεγάλα και ελαφρώς λοξά, τοποθετημένα αρκετά μακριά μεταξύ τους και πράσινα, χρυσά ή χάλκινα στο χρώμα. Τα αυτιά είναι μεγάλα και λεπτά στις άκρες, τοποθετημένα αρκετά μακριά και ψηλά στο κεφάλι. Το μαξιλαράκι της μύτης είναι ροζ και η μουσούδα της πλατιά. Πρέπει επίσης να έχει σταθερό σαγόνι και ψηλά κόκαλα στα μάγουλα («μήλα»). Το κεφάλι είναι αρκετά μεγάλο αλλά σε σχέση με το σώμα της μικρό. Θα πρέπει να είναι σφηνοειδές με μύτη μεσαίου μεγέθους.
Σώμα: Διαθέτει φαρδύ στέρνο, μέτριο περιλαίμιο και επίπεδη πλάτη. Το σώμα της είναι πολύ μεγάλο, μακρύ και μυώδες. Το βάρος κυμαίνεται από τρία έως έξι κιλά αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα βαρύτερες περιπτώσεις. Σαν σιλουέτα, το σχήμα είναι σχεδόν «ορθογώνιο». Η γούνα δεν είναι τόσο μακριά όσο σε άλλες μακρότριχες και είναι λιγότερο ομαλή. Η ουρά θα πρέπει να είναι μακριά όσο το σώμα με φαρδιά βάση και μονοκόμματη άκρη σαν λοφίο με μακριά, ρευστή γούνα. Η γούνα της γενικά είναι χοντρή και σκληρή και η μεταξένια της υφή δεν φαίνεται. Τα πέλματα είναι μεγάλα και στρογγυλά με χρώμα στα μαξιλαράκια που ταιριάζει με αυτό του τριχώματος.

Ποικιλίες
Εκτός από τα σοκολατί, λιλά ή τύπου Σιαμέζας σχέδια, η Μαίην Κουν αναπαράγεται σε κάθε χρώμα και συνδυασμό χρωμάτων.

Ραγκντόλ

Ραγκντόλ

---

H Ραγκτόλ είναι μια ράτσα με αντιθέσεις και πολλούς μύθους γύρω από αυτήν. Από τη μία έχει μεγάλη εντυπωσιακή κατασκευή, αλλά όταν την αγγίζεις χαλαρώνει όλους τους μυς της και γίνεται τόσο ευάλωτη όσο ένα γατάκι και τόσο χαλαρή όσο η κούκλα από την οποία παίρνει το όνομα της. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στον πόνο, ένα χαρακτηριστικό που θεωρείται ότι το έχει κληρονομήσει από τις αρχικές Ραγκντόλ που γεννήθηκαν από μια θηλυκιά που είχε πληγωθεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Ωστόσο, πολλοί που αναπαράγουν ράτσες είναι ανένδοτοι ότι, με βάση τη δική τους εμπειρία, η αντοχή της στον πόνο είναι ίδια με κάθε άλλη γάτα και ότι να πιστεύουμε κάτι διαφορετικό μπορεί να είναι επιζήμιο για κάθε γάτα. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι τα γατάκια της Ραγκντόλ είναι πανέμορφα, περισσότερο από κάθε άλλη ράτσα που έχω δει. Ίσως γι’αυτό στις περισσότερες γκαλερί με φωτογραφίες από γατάκια ράτσας σχεδόν τα μισά είναι Ραγκντόλ. Επίσης, τα γατάκια Ραγκντόλ μεγαλώνουν αργά και μπορεί να γίνουν τριών ετών μέχρι να αναπτυχθούν εντελώς η απόχρωση του τριχώματος και τα χρώματα των στιγμάτων.

Ιστορία
Η Καλιφόρνια στη δεκαετία του 1960 ήταν η γενέτειρα της Ραγκντόλ, κατά μεγάλο μέρος λόγω των προσπαθειών μιας γυναίκας, της Ann Baker. H ράτσα ξεκίνησε από μια γάτα που δεν ήταν ράτσας ονόματι Josephine. H Ann Baker ήταν εκτροφέας κυρίως μαύρων Περσικών γατών πριν αρχίσει να δουλεύει τις Ραγκντόλ. Η Josephine ήταν μια λευκή, μακρύτριχη γάτα που άνηκε στη γειτόνισσα της Ann, την δεσποινίδα Pennels. Όπως πολλές γάτες στην περιοχή, η Josephine ήταν κατά το ήμισυ άγρια και συχνά γεννούσε γατάκια. Μια φορά η Josephine χτυπήθηκε από αμάξι, και οι γείτονες της Ann, οι οποίοι δούλευαν στο κοντινό πανεπιστήμιο την έσωσαν και την επανέφεραν σε πλήρη υγεία. Κατά την ανάρρωση της η Josephine έπρεπε να μείνει μέσα και έγινε κάπως τεμπέλα. Σύντομα μετά το ατύχημα γεννήθηκαν τα γατάκια που εγκυμονούσε στο σπίτι στο οποίο τα πρόσεξε πρώτη φορά η Ann Baker.
Τα προηγούμενα γατάκια της Josephine ήταν κατά το ήμισυ άγρια, όπως και η ίδια. Ωστόσο μετά το ατύχημα ήταν ακριβώς το αντίθετο! Ήταν τόσο ήρεμα και κοινωνικά που η δεσποινίδα Pennels τα θεωρούσε «κακό μπελά»! Δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο τι έκανε τη διαφορά σε αυτά τα γατάκια και γιατί έγιναν έτσι. Υπάρχουν αρκετές τραβηγμένες θεωρίες πάνω σε αυτό το θέμα. Η ίδια η εκτροφέας, Ann Baker ισχυρίστηκε ότι στο πανεπιστήμιο που πήγε η Josephine μετά το ατύχημα, της άλλαξαν τα γονίδια και της εισήγαγαν νέα, κάτι αδύνατον στη δεκαετία του 60. Όπως και να χει, η Ann είδε κάτι διαφορετικό σε αυτά τα γατάκια, οπότε αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει μια νέα ράτσα.

Χαρακτήρας
Η Ραγκντόλ είναι πολύ ανεκτική στις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες των άλλων και γρήγορα αφοσιώνεται στον ιδιοκτήτη της. Είναι ήρεμη και τεμπέλα, σε σημείο που κάνει αρκετούς να τη θεωρούν χαζή. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει καθώς η Ραγκντόλ μαθαίνει νέα κόλπα πολύ γρήγορα και εύκολα, κάτι που αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη της ευφυίας της.

Εξωτερικά Χαρακτηριστικά
Πρόσωπο-κεφάλι: Σχετικά μεγάλο και φαρδύ κεφάλι τριγωνικού σχήματος.

• Τα μάτια είναι μεγάλα, οβάλ με χρώμα ζωηρό γαλάζιο και τοποθετημένα μακριά το ένα από το άλλο.
• Τα αυτά είναι μεσαίου μεγέθους με στρογγυλεμένες άκρες και γέρνουν προς τα εμπρός
• Μεσαίου μεγέθους μύτη
• Σαγόνι καλά ανεπτυγμένο, δυνατό και ευθυγραμμισμένο με τη μύτη και το άνω χείλος.
• Δυνατός, βαρύς λαιμός

Σώμα: Μακρύς, μυώδης, στέρεος τύπος.

• Μεσαίου μεγέθους πόδια. Τα μπροστινά πόδια είναι ελαφρώς κοντύτερα από τα πίσω, τα οποία πισινά πόδια διαθέτουν και μακρύτερη γούνα από τα μπροστινά.
• Μεγάλες και στρογγυλές πατούσες.
• Μακριά και χνουδωτή ουρά.
• Μακρύ, γεμάτο και μεταξένιο τρίχωμα.

Φροντίδα
Η Ραγκντόλ πολλές φορές αναφέρεται σαν «η γάτα που χρειάζεται τη λιγότερη φροντίδα» (κατά λέξη “low-maintenance breed”) Ωστόσο, οι Ραγκντόλ χρειάζονται τόση φροντίδα όσο κάθε άλλη μακρύτριχη γάτα.
Παρ’ότι η μακριά γούνα της Ραγκντόλ μπορεί να φαίνεται σαν δύσκολη στη φροντίδα, είναι στην πραγματικότητα πολύ εύκολη να φροντιστεί. Σε αντίθεση με τις περσικές, οι οποίες χρειάζονται κάθε μέρα χτένισμα, οι Ραγκντόλ έχουν ένα είδος γούνας που δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου φροντίδα. Αρκεί μια φορά την εβδομάδα να χτενίζεται ώστε να αφαιρούνται οι χαλαρές τρίχες και να αποφεύγονται οι «κόμποι».
Λόγω της ευγενικής φύσης τους, εμπιστεύονται πολύ εύκολα τους άλλους οπότε δεν θα πρέπει να βγαίνουν ποτέ μόνες τους έξω. Ούτως ή άλλως είναι επικίνδυνο τη σήμερον ημέραν να κυκλοφορούν έξω οι γάτες, ειδικά στην Ελλάδα που είναι γνωστό πόσα κτήνη υπάρχουν που προσπαθούν να τις σκοτώσουν . Ειδικά γάτες σαν αυτή που είναι εμφανώς ράτσας, υπάρχει και μεγάλη πιθανότητα να τις κλέψουν. Επίσης μια γάτα που κυκλοφορεί έξω υπάρχει κίνδυνος να χτυπηθεί από αυτοκίνητο, να σκοτωθεί ή να τραυματιστεί από σκύλο ή ακόμα και να βρεθεί πειραματόζωο σε κανένα πανεπιστήμιο ή εργαστήριο. Μερικοί πιστεύουν ότι το να κρατάει κανείς μια γάτα μέσα στο σπίτι είναι σκληρό, αλλά οι γάτες που βγαίνουν έξω είναι πολύ πιθανόν να γνωρίσουν έναν βίαιο και οδυνηρό θάνατο. Ευτυχώς οι Ραγκντόλ είναι γάτες που μαθαίνουν εύκολα να ζουν ακόμα και στο πιο μικρό διαμέρισμα.
Επίσης έχετε υπόψιν ότι οι Ραγκντόλ μπορεί να είναι ακόμα και τριπλάσιες από την μέση γάτα οπότε μην αγοράζετε το μικρότερο κλουβί, κουτί για άμμο κλπ, ειδικά αν αγοράσετε αρσενική!

Ποικιλίες
Υπάρχουν 3 αναγνωρισμένα σχέδια τριχώματος για τις Ραγκντόλ:

• Η Δίχρωμη έχει ένα χλωμό σώμα, άσπρο στέρνο, υπογάστριο και πόδια, αυτιά και ουρά με μαύρη μάσκα.
• Η Χρωματιστή έχει χλωμό σώμα με πιο σκούρα σημάδια.
• Η Mitted («Γαντοφορεμένη») έχει άσπρο στέρνο, μπούστο, σαγόνι και «γάντια» στις μπροστινές πατούσες.

Τα καθιερωμένα χρώματα είναι με στίγματα λουτρ, Σοκολατί, Μπλε ή Λιλά.

Περσική γατα

Είναι πανέμορφες, είναι πανέξυπνες, είναι πολύ χαδιάρες (και αφήνουν παντού τρίχωμα!) Τις λατρεύει και λατρεύονται από τον φωτογραφικό φακό ! Τι πρέπει όμως να γνωρίζουμε για την περσική γάτα, εκτός του πως μπορούμε να την φωτογραφίζουμε;;

Ιστορική Αναδρομή

Οι καταγωγές της περσικής γάτας είναι τόσες πολλές όσες και οι άνθρωποι που τις περιγράφουν τόσα χρόνια, αλλά είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι πρώτες περσικές γάτες προήλθαν από την Περσία (το σημερινό Ιράν) και την Τουρκία, και εισάχθηκαν στην Αγγλία από ευρωπαίους ταξιδιώτες, και κατά την διάρκεια της εποχής των Σταυροφοριών. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι οι περσικές γάτες ζευγάρωσαν με τις γάτες Αγκύρας, στην Ιταλία κατά τον 16ο αιώνα.

Τα πρωτεία, πάντως, για την περσική ράτσα δίδονται στην Τουρκία, το Ιράν και τις γειτονικές χώρες. Οι μακρύτριχες γάτες ήτανε στενά συνδεδεμένες με αυτές τις χώρες κατά τον 16ο αιώνα και ίσως και νωρίτερα. Κατά την περίοδο αυτή, οι πρώτες γάτες αυτού του είδους άρχισαν να φτάνουν στην Ευρώπη. Πιστεύεται ότι το μακρύ τρίχωμα προέκυψε από μια μετάλλαξη των κοντότριχων γατών, πιθανότατα Αιγυπτιακής καταγωγής. Τα πιο ψυχρά κλίματα της Τουρκίας και του Ιράν σίγουρα ευνόησαν τέτοια μετάλλαξη. Το μακρύ τρίχωμά τους δημιούργησε μεγάλο ενδιαφέρον ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των γατών, και έκανε τις γάτες πιο πολύτιμες.

Όλοι συμφωνούν ότι οι περσικές γάτες ήτανε από τα πιο ακριβά και υψηλής αξίας αποκτήματα της βασιλικής τάξης, ήδη από τον βασιλιά της Περσίας, μέχρι και τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες της Αγγλίας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Βόρεια Αμερική ανακαλύπτει την περσική γάτα, και πολύ γρήγορα έγινε η πιο διάσημη γάτα στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια διάκριση που κρατάει μέχρι σήμερα.

Γενικά Χαρακτηριστικά της Εμφάνισης

Η περσική είναι μια μεγαλόσωμη γάτα με σωστή σωματική ισορροπία, γλυκιά έκφραση και στρογγυλεμένες γραμμές. Έχει μεγάλα μάτια που τοποθετούνται σε κάποια απόσταση το ένα με το άλλο, ενώ το μεγάλο στρόγγυλο κεφάλι της συμπληρώνουν τη συνολική έκφρασή της. Το μακρύ και παχύ τρίχωμά της δημιουργεί ωραίες γραμμές που δίνουν και αυτή τη στρογγυλάδα στην εμφάνισή της.

Έχει μεγάλο και στρογγυλεμένο κεφάλι τοποθετημένο σε ένα κοντό και χοντρό λαιμό.Η μύτη της είναι μικρή και επίπεδη, και αποτελεί το "διαχωριστικό" ανάμεσα στα μάτια της. Τα αυτιά της είναι μικρά, με στρογγυλεμένες άκρες και φαρδιά βάση, τα οποία γέρνουν μπροστά και έχουν κάποια απόσταση μεταξύ τους ενώ ταιριάζουν απόλυτα στο στρογυλεμένο περίγραμμα του κεφαλιού της. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα μάτια της, τα οποία είναι μεγάλα, στρογγυλά και πολύ λαμπερά. Βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους, και δίνουν αυτή την γλυκιά έκφραση της περσικής γάτας.

Η περσική γάτα είναι αρκετά μεγαλόσωμη (το βάρος της ξεπερνάει αυτό της κανονικής γάτας που συνήθως ζυγίζει 3-5 κιλά), έχει κοντά και χοντρά ποδια, τα οποία είναι αρκετά δυνατά για να μπορούν να κουβαλάνε το βάρος του σώματός της.Τα μπροστά πόδια της είναι ίσια, ενώ τα πίσω δείχνουν ίσια όταν την κοιτάς από πίσω ενώ οι πατούσες της είναι μεγάλες και στρόγγυλες.

Το τρίχωμά της είναι μακρύ και παχύ, και προεξέχει πολύ από το σώμα. Είναι πολύ απαλό και λείο, ενώ το μάκρος του διατηρείται σε όλο το σώμα, ακόμα και στα πόδια και το λαιμό.

Τέλος η ουρά της είναι σχετικά κοντή, αλλά έρχεται σε αναλογία με το υπόλοιπο σώμα της και δημιουργεί μια καμπύλη σε χαμηλότερο επίπεδο από την πλάτη της.

Μπορεί να γεννήσει από 1 ως 14 γατάκια, αλλά συνήθως γεννάνε 3-5 γατάκια.

Γάτα Βιρμανίας

Γάτα Βιρμανίας

---

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η γάτα της Βιρμανίας είναι μια διασταύρωση μεταξύ της περσικής και της σιαμέζας γάτας. Είναι πανέμορφη και συνοδεύεται από ένα θρύλο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Πολύ φιλική προς τον άνθρωπο και σχετικά εύκολη στην περιποίηση. Παρακάτω θα δούμε πιο αναλυτικά ποια είναι η γάτα της Βιρμανίας.

Ιστορία

Η γάτα της Βιρμανίας από την περιοχή Μπούρμα όπου και την είχαν σαν ιερή γάτα.Ο χρωματισμός της αποτελεί μέρος ενός θρύλου. Αιώνες πριν, ο λαός του Χμερ στην Ασία έχτισε τον ναό του Λαο-Τσουν στον οποίο θα λατρευόταν μια χρυσή θεότητα με μάτια σε χρώμα ζαφειρένιο μπλε, η Τσουν-Κυαν-Κσε. Ένας ιερέας, ο Μουν-Χα, πολύ συχνά πήγαινε στο ναό αυτό για διαλογισμό, και έπαιρνε πάντα μαζί του τον Σινχ, μια πανέμορφη λευκή γάτα. Μια νύχτα κάποιοι επιδρομείς έκαναν επίθεση στο ναό και ο Μουν-χα σκοτώθηκε. Καθως ο Μουν-Χα πέθαινε, ο Σινχ, τοποθέτησε τα πόδια του πάνω στο νεκρό του αφεντικό και κοίταξε την χρυσή θεότητα. Την ίδια στιγμή, το τρίχωμά του από λευκό, μετατράπηκε σε χρυσαφί, και τα κίτρινα μάτια του σε ζαφειρένιο μπλε, όπως της θεότητας. Τα 4 λευκά πόδια του έγιναν καφετιά, αλλά οι πατούσες του που ακουμπούσαν το νεκρό ιερέα, παρέμειναν λευκές, σαν ένα σύμβολο αγνότητας.

Το επόμενο πρωί, οι 100 λευκές γάτες του ναού, έγιναν χρυσαφιές σαν τον Σινχ, ο οποίος δεν άφησε τον ιερό θρόνο για 7 μέρες, όπου και πέθανε παίρνοντας μαζί του στον παράδεισο την ψυχή του αφέντη του. Από τότε, όταν μια ιερή γάτα πέθαινε στον ναό του Λαο-Τσουν, η ψυχή του ιερέα λεγόταν ότι την συντρόφευε στο ταξίδι της.

Αυτό βέβαια είναι ο θρύλος. Ιστορικά, ο ναός τελικά έμεινε ανέπαφος μέχρι που ξανάεγινε επιδρόμη στην αρχή αυτού του αιώνα. Δυο δυτικοί, ο Αυγουστος Παβί και ο Γκορντον Ράσελ βοηθήσαν τους ιερείς. Σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι ιερείς αργότερα έστειλαν στους δυο άντρες, που έμεναν στην Γαλλία, ένα ζευγάρι γάτες Βιρμανίας. Αυτό συνέβη το 1919. Δυστυχώς το αρσενικό δεν επέζησε το ταξίδι από την Μπούρμα στη Γαλλία, αλλά η θηλυκιά, η Σίτα, ήδη είχε μείνει έγκυος και έτσι διαβεβαιώθηκε η επιβίωση της ράτσας στον δυτικό κόσμο.

Οι πρώτες γενιές χάθηκαν. Η ράτσα όπως την ξέρουμε και που αναγνωρίστηκε στην Γαλλία το 1925 προέρχεται από ένα ζευγάρι, τον Ορλοφ και Ξένια Ντε Κάμπα. Αλλά οι γάτες τις Βιρμανδίας υπέφεραν
από διάφορες μετακινήσεις μέσα στην Ευρώπη. Μετά από μια σχετικά ήρεμη περίοδο στην Γαλλία κατά το 1930, με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρχε πάλι μόνο ένα ζευγάρι γάτες Βιρμανίας που επέζησαν, και χρειάστηκαν πολλά χρόνια για το είδος για να επανέλθει.

Αναγνωρίστηκε σαν ράτσα στην Βρετανία το 1966, ενώ στις ΗΠΑ αναγνωρίστηκε το 1967. Ωστόσο, εμφανίζονταν σε πειραματικές τάξεις αρκετά χρόνια πριν, και πρώτη φορά εμφανίστηκαν σε διαγωνισμό πρωταθλητών το 1965. Οι περισσότερες εισάγονται από την Βρετανία, αλλά είναι μια σχετικά σπάνια ράτσα στις Η.Π.Α.

Χαρακτηριστικά

Η γάτα της Βιρμανίας είναι γάτα με πολύ καλές ισορροπίες χαρακτηριστικών. Έχει υπέροχη ιδιοσυγκρασία και πολύ ωραία εμφάνιση. Δεν είναι πολύ υπερβολική σε κανένα χαρακτηριστικό της.

Έχουν πολύ απαλή φωνή, που σπάνια ακούγεται και αυτό γίνεται συνήθως για να υπενθυμίσουν για φαγητό ή γιατί αναζητάνε την προσοχή του ιδιοκτήτη τους. Επίσης αυτό που αρέσκονται να κάνουν είναι να ξαπλώνουν ανάσκελα και να επιδεικνύουν τις λευκές τους πατούσες.

Προσωπικότητα

Οι γάτες της Βιρμανίας έχουν ένα πολύ ισορροπημένο χαρακτήρα. Είναι πολύ έξυπνες και δένονται πολύ με τους ανθρώπους. Επίσης διακρίνονται για την περιέργειά τους. Τους αρέσει πολύ να ανακαλύπτουν με τι ασχολείται κάθε φορά ο ιδιοκτήτης τους ή να ψάχνουν για οτιδήποτε είναι καινούριο μέσα στο σπίτι. Είναι γεγονός πως τους αρέσει πολύ να βρίσκονται ανάμεσα στους ανθρώπους.

Επίσης, είναι αξιοπρόσεκτο το ότι οι γάτες Βιρμανίας ρυθμίζουν το πρόγραμμά τους ανάλογα με αυτό του ιδιοκτήτη τους. Οι περισσότερες από αυτές πάντα περιμένουν τον ιδιοκτήτη τους στην πόρτα μόνο και μόνο για να τον χαιρετίσουν.

Περιγραφή

Η γάτα της Βιρμανίας είναι μια γάτα μέσου μεγέθους (οι αρσενικοί συνήθως ζυγίζουν από 3,5 μεχρι 5,5 κιλά, ενώ οι θηλυκές είναι λίγο μικρότερες). Το τρίχωμά της είναι σχετικά μακρύ και η σύστασή του είναι τέτοια που δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση. Έχουν πιο σκούρο χρώμα στα πρόσωπά τους, τα αυτιά τους, τις πατούσες και την ουρά, και λευκές πατούσες. Τα μάτια τους είναι πάντα μπλε.

Περιποίηση και εκπαίδευση

Πολλοί εκτροφείς συνιστούν υψηλής ποιότητας ξηρά τροφή. Μπορούν να τρέφονται ελεύθερα χωρίς να κινδυνεύουν να γίνουν υπέρβαρες. Χρειάζονται πάντα καθαρό και φρέσκο νερό.

Η περιποίησή τους είναι πολύ εύκολη. Το τρίχωμά τους χρειάζεται βούρτσισμα μια στο τόσο, ενώ στις περισσότερες γάτες το τρίχωμά τους δεν μπλέκεται ποτέ.

Επίσης χρειάζονται πολύ λίγη εκπαίδευση. Ουσιαστικά εκπαιδεύουν μόνες τους τον εαυτό τους για την τουαλέτα τους από πολύ μικρή ηλικία, και δε το ξεχνούν ποτέ.

Ιατρικά προβλήματα

Οι γάτες της Βιρμανίας δεν παρουσιάζουν συγκεκριμένα προβλήματα με την υγεία τους. Υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά με ασθένειες όπως καρδιομυοπάθεια, αλλά στο σύνολο, η συγκεκριμένη ράτσα είναι πολύ υγιής.

Πώς μπορείτε να πείτε εάν η γάτα σας είναι έγκυος;

Το κανονικό μήκος της εγκυμοσύνης της γάτας σας είναι εννέα εβδομάδες αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να πει ότι αναμένει τα γατάκια μέχρι γύρω στα μισά του δρόμου μέσω του όρου. Οι πρόωρες ενδείξεις της εγκυμοσύνης γράφονται συχνά μακριά όπως κανονική, απρόβλεπτη συμπεριφορά γατών ή απλά δεν παρατηρούνται καθόλου όλες.

Εντούτοις, στα τρία όρεξη του σκηνικού κατοικίδιου ζώου εβδομάδας είναι πιθανό να αλλάξετε - είτε μειωμένος είτε εξαφανιμένος συνολικά. Οι γάτες δοκιμάζουν την ασθένεια πρωινού; Εάν, αυτός θα εξηγούσε γιατί τα τρόφιμα αλλάζουν την έκκλησή του γύρω σε αυτήν την περίοδο. Κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων της εγκυμοσύνης, οι θηλές της γάτας σας "θα οδοντώσουν επάνω" αλλά όπως θάβονται βαθιά στην tummy γούνα της, θα συγχωρηθείτε για την μη παρατήρηση.

Στην τέταρτη ή πέμπτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης της γάτας σας, είναι αρκετά συνηθισμένο να διαπιστωθεί ότι αλλάζει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί προς σας και την οικογένειά σας. Μπορεί να σας εκπλήξει για να διαπιστώσει ότι μπορεί να γίνει ένα από δύο πράγματα - είτε εξαιρετικά προσεκτικός και στοργικός είτε, στο άλλο τέλος της κλίμακας, συνολικά ανιδιοτελής και απρόσιτος στην τοποθέτησή της.

Είναι όχι πριν από την εβδομάδα πέντε ή έξι που μπορείτε να αρχίσετε να σκέφτεστε ότι η γάτα σας φαίνεται στρογγυλευμένη από συνηθισμένη και είναι σε αυτή τη φάση στην εγκυμοσύνη της ότι τα προηγούμενα σημάδια αρχίζουν ξαφνικά να σας έχουν νόημα σε. Οι θηλές της θα είναι πολύ καταφανώς pinker τώρα και θα γίνονται διευρυμένες.

Μέχρι την εβδομάδα επτά θα είστε ο υπερήφανος ιδιοκτήτης μιας πολύ προφανώς έγκυου γάτας. Η στρογγυλή μορφή της θα κάνει τον καλλωπισμό ανήσυχου και, εάν θα επιτρέψει, η βοήθειά σας στην κράτηση της γούνας της καλά-καλλωπισμένης και στην καλή διαταγή θα εκτιμηθεί. Η όρεξη της γάτας σας θα αλλάζει ακόμα μια φορά αλλά θα μπορούσε είτε να αυξηθεί είτε να μειωθεί - καθεμία είναι δυνατή

Οι εβδομάδες οκτώ και εννέα διεγείρουν τους αυτούς δεδομένου ότι θα είστε σε θέση να δείτε τα αγέννητα γατάκια γύρω της έγκυου γάτας σας tummy. Θα πρέπει να είστε ισχυροί για να αντισταθείτε στο αίσθημα τους δεδομένου ότι αυτό μπορεί τόσο εύκολα να προκαλέσει τα προβλήματα ή τον τραυματισμό σε αυτή τη φάση. Τα αναπτυσσόμενα γατάκια θα προβάλλουν τις τεράστιες απαιτήσεις στο σώμα της γάτας σας και η όρεξή της θα έχει διπλασιαστεί για να συμβαδίσει με τις ανάγκες τους. Παρά την αυξανόμενη εισαγωγή τροφίμων, η δυσκοιλιότητα είναι συχνά ένα πρόβλημα τώρα και μερικές πτώσεις της υγρής παραφίνης στα τρόφιμά της θα κρατήσουν το πράγμα κατά μήκος ωραία.

Στην περασμένη εβδομάδα της εγκυμοσύνης, η γάτα σας θα αρχίσει να προετοιμάζεται για τη γέννηση των γατακιών της και η συμπεριφορά της θα αλλάξει καταφανώς. Θα αρχίσει για μια κατάλληλη θέση στην οποία να γεννήσει τα γατάκια της και θα περιπλανηθεί γύρω από το σπίτι ψάχνοντας μια θέση που αισθάνεται θα είναι ασφαλής, ασφαλής, ιδιωτική και θερμή.

Είναι σημαντικό ότι σιγουρεύεστε ότι βοηθάτε να την καθοδηγήσετε στην παραγωγή μιας επιλογής της φωλιάς γέννησης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της και είναι επίσης αποδεκτή σε σας. Τελικά, πολλοί ένας ιδιοκτήτης έχουν διαπιστώσει ότι το κατοικίδιο ζώο τους έχει επιλέξει να γεννήσει στη μέση του κρεβατιού τους - μια θέση που δεν είναι ούτε desireable ούτε κατάλληλη από την άποψή σας!

Τέλος, ως προσεγγίσεις ημερομηνίας παράδοσης, θα διαπιστώσετε ότι η βαριά έγκυος γάτα σας φαίνεται δύσκολη και γύρω, ανίκανος να εγκαταστήσει. Θα πάει επανειλημμένα μέσα και έξω από το επιλεγμένο να τοποθετηθεί της κιβώτιο και θα την δείτε να τοποθετηθείτε της στο υλικό σαν τακτοποιώντας το σε την που συμπαθεί. Θα ρονρονίζει δυνατά δεδομένου ότι αισθάνεται το σώμα της που αρχίζει να προετοιμάζεται για την επικείμενη γέννηση των γατακιών της. Η εγκυμοσύνη της γάτας σας θα τερματίζεται και πρέπει να προετοιμαστείτε πλήρως να την βοηθήσετε κατά τη διάρκεια της γέννησης των νέων γατακιών σας.

Είναι η υποχρέωσή σας ως ιδιοκτήτης κατοικίδιων ζώων να έχετε κατασταθεί εξοικειωμένος με birthing της γάτας σας τη διαδικασία. Εάν έχετε προετοιμαστεί επαρκώς για τη γέννηση των γατακιών, γνωρίζετε αυτά που να αναμείνουν, τι είναι κανονική συμπεριφορά και τι για να κοιτάξει έξω για εάν τα πράγματα δεν πηγαίνουν να προγραμματίσουν και ο κτηνίατρος πρέπει να κληθεί μέσα για να βοηθήσει. Μετά από την αναμονή της εγκυμοσύνης της γάτας σας, η κατάλληλη προετοιμασία θα εξασφαλίσει ότι η γέννηση των γατακιών θα είναι ανησυχία-ελεύθερη.

Σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη για τη σχέση γάτου - ανθρώπου

Ο σκελετός της γάτας όπως βρέθηκε στον Σιηλλουρόκαμπο δίπλα από τον ανθρώπινο σκελετό.

Σημαντική επιστημονική ανακάλυψη που αλλάζει την ιστορία της σχέσης ανθρώπου - γάτας έγινε στην Κύπρο από γάλλους αρχαιολόγους.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην περιοχή Σιηλλουρόκαμπος, στο χωριό Παρεκκλησιά, κοντά στη Λεμεσό, στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η γάτα είχε μεταβληθεί σε κατοικίδιο ζώο πριν από 9.500 χρόνια στην αρχαία Κύπρο και όχι πριν από 5.000 χρόνια στην Αρχαία Αίγυπτο όπως μέχρι τώρα πίστευαν οι ειδικοί.

Οι Γάλλοι ερευνητές με δημοσιεύσεις τους στο περιοδικό Science υποστηρίζουν ότι με βάση το σκελετό της γάτας που βρέθηκε κοντά σε ανθρώπινο σκελετό σε νεολιθικό τάφο στην περιοχή Σιηλλουρόκαμπος είναι πολύ πιθανό η εξημέρωση της άγριας γάτας να είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα από το 2.000 - 1.900 πΧ.

Ο σκελετός της γάτας όπως βρέθηκε στον Σιηλλουρόκαμπο

Οι Γάλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο τάφος με το σκελετό της γάτας και του ανθρώπου αποτελεί ένδειξη για την περίοδο εξημέρωσης του ζώου.

Δεδομένου, ότι ο τάφος χρονολογείται μεταξύ του 8.300 και 7.000 προ Χριστού, το εύρημα αυτό θεωρείται ως η πρώτη ιστορική απόδειξη για τη χρήση των γατιών ως κατοικίδια ζώα, εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.

H μέχρι τώρα επικρατούσα επιστημονική άποψη ήταν ότι η γάτα έγινε κατοικίδιο ζώο από τους αρχαίους Αιγυπτίους πριν από 5.000 χρόνια.

Αστείες Εικόνες!!!

Αξίζει να το δείτε!

Αναζητώντας στο Διαδίκτυο εντόπισα έναν ενδιαφέρον ιστοχώρο σχετικά με τις γάτες. Κάντε κλικ εδώ για να το (απολαύσετε)

Καλή Αρχή!

Δημιούργησα αυτό το blog για τα αγαπημένα μας κατοικίδια τις γάτες. Εδώ μπορείτε να βρείτε διάφορες πληροφορίες και θέματα που σας ενδιαφέρουν!