Τα γατάκια μου!

Αισθήσεις

Αισθήσεις

Η γάτα, όπως και όλα τα ζωντανά πλάσματα στη φύση, έχει μάτια, αυτιά, μύτη, στόμα, χέρια-πόδια. Έχει όλα τα εξαρτήματα που χρειάζεται, για να μπορεί να δει, να ακούσει, να μυρίσει, να γευτεί, να αγγίξει ότι υπάρχει γύρω της και πρέπει ή θέλει να το αισθανθεί. Έχει όμως κι ένα καταπληκτικό ραντάρ που είναι τα μουστάκια της, ένα αριστουργηματικό εργαλείο που είναι η γλώσσα της, ένα υπέροχο τρίχωμα, και τριάντα κοφτερά δοντάκια. ΟΡΑΣΗ Ένα ωραίο παραμυθάκι που κυκλοφορεί ευρέως είναι ότι η γάτα βλέπει καλλίτερα από τον άνθρωπο μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Η οπτική οξύτητα του ανθρώπου είναι 10 φορές πιο δυνατή από της γάτας. Παρ' όλα αυτά η κατασκευή του αμφιβληστροειδή της, της επιτρέπει να αντιληφθεί και την παραμικρή κίνηση. Αλλά ότι δεν κινείται, δεν μπορεί να το δει. Γιαυτό οι κόρες των ματιών της διαστέλλονται το βράδυ ώστε να επιτρέψουν την είσοδο σε περισσότερο φως. Την ημέρα γίνονται σαν σχισμές. Τα μάτια της βρίσκονται μπροστά στο πρόσωπο για να μπορεί εύκολα να εκτιμήσει τις αποστάσεις που την χωρίζουν από το θήραμα ή το παιχνίδι της. ΑΚΟΗ Η γάτα άκουει καλά και μάλιστα άκουει υπέρηχους σε πολύ υψηλές συχνότητες. Στο πτερύγιο του αυτιού της υπάρχουν εικοσιεπτά μύες. Αυτό την βοηθά στο να μπορεί να το περιστρέφει σε ακτίνα 180 μοιρών λαμβάνοντας έτσι ήχους από το γύρω περιβάλλον αλλά και από μία ορισμένη κατεύθυνση. Δύο πηγές ήχου που απέχουν μεταξύ τους κατά γωνία 5 μόλις μοιρών, γίνονται αντιληπτές 3 στις 4 φορές. Η κατεύθυνση της πηγής του ήχου υπολογίζεται από την διαφορά του χρόνου που χρειάζεται ο ήχος για να φτάσει στα αυτιά της. ΟΣΦΡΗΣΗ Αν ο άνθρωπος έχει πέντε εκατομμύρια οσφρητικά κύτταρα, η γάτα έχει διακόσια εκατομμύρια οσφρητικά κύτταρα στη μύτη της (40 φορές ισχυρότερη). Αυτό την βοηθάει πολύ στο να παίρνει από το περιβάλλον τις οσφρητικές πληροφορίες που χρειάζεται. Ο φτωχός σε οσμές κόσμος του ανθρώπου, πολλές φορές τον ωθεί στο να συμπεριφέρεται στη γάτα όπως συμπεριφέρεται στους ομοίους του, διαταράσσοντας έτσι την συμπεριφορά της . Πολύ συχνά μια γάτα αρχίζει να ουρεί παντού εκτός από την αμμολεκάνη της γιατί πιθανώς την απωθεί η νέα αρωματική άμμος που έφερε ο ιδιοκτήτης της. Άλλες φορές πάλι επιστρέφοντας ο άνθρωπος στο σπίτι μετά από μια επίσκεψή του σε φίλο ή εστιατόριο, στην προσπάθειά του να χαϊδέψει την γάτα του, αντιμετωπίζει το χχχχ ή το γρύλισμά της. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η γάτα δεν αντέχει τις έντονες, άγνωστες μυρωδιές που ο άνθρωπος ούτε φαντάζεται ότι τις έχει πάνω του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με ένα καινούργιο έπιπλο που τοποθετήθηκε στο σπίτι. Αναστατώνεται από την νέα μυρωδιά και προσπαθεί να το μαρκάρει τριβόμενη πάνω του ή ψεκάζοντάς το με ούρο ή γρατζουνίζοντάς το. ΓΕΥΣΗ Ένα αδύναμο σημείο της γάτας, σε σύγκριση με τον άνθρωπο, είναι η γεύση της. Έχει μόνον 473 γευστικούς κάλυκες, ενώ ο άνθρωπος έχει 9000. Γιαυτό και έχει αναπτύξει τόσο πολύ την αίσθηση της όσφρησης. Ένα παγωμένο φαγητό, βγαλμένο από το ψυγείο, είναι ότι χειρότερο γι αυτήν. Για να γίνει ελκυστικό και να το φαει, θα πρέπει να πάρει την θερμοκρασία της γλώσσας της, να ζεσταθεί δηλαδή στους 30 oC , ώστε να δυναμώσει το άρωμά του. Οι βασικές γεύσεις είναι η όξινη, η πικρή, η γλυκιά και η αλμυρή. Η γάτα ανταποκρίνεται σ' αυτές, αν και η προτίμησή της στην γλυκιά γεύση είναι πολύ λιγότερη από αυτήν του ανθρώπου, γιατί είναι ζώο σαρκοφάγο. Γιαυτό και σνομπάρει αρκετές από τις λιχουδιές που της αγοράζετε. ΑΦΗ Επειδή μιλάμε για την αφή, πληροφοριακά μπορούμε να αναφέρουμε ότι το 40% των γατιών είναι αριστερόχειρες, το 20% είναι δεξιόχειρες και το υπόλοιπο 40% χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια. Σας θυμίζουμε ότι οι άνθρωποι είναι 10% αριστερόχειρες και 90% δεξιόχειρες. Η γάτα, ο σκύλος και ο άνθρωπος είναι τα πιο χαδιάρικα πλάσματα στη φύση. Η γάτα λατρεύει την επαφή, το χάδι, την αγκαλιά. Μαθαίνει να χαϊδεύεται από την μάνα της η οποία δείχνει την στοργή της στο μικρό γατάκι της καθαρίζοντας ολόκληρο το σώμα του με την γλώσσα της. Η επαφή και το χάδι στέλνουν τα μηνύματά τους στον εγκέφαλό της μέσα από τις νευρικές απολήξεις που υπάρχουν γύρω από κάθε τρίχα της. Έτσι το κεντρικό νευρικό της σύστημα ανταποκρίνεται, επιβραδύνοντας τους χτύπους της καρδιάς της, χαλαρώνοντας τον μυϊκό της τόνο και επιταχύνοντας την πέψη της. Γιαυτό όταν χαϊδεύουμε μια γάτα, αυτή ξαπλώνει κάτω ευχαριστημένη, πέφτουν σάλια από το στόμα της ή αρχίζει και μας "ζυμώνει" με τα χέρια της. ΜΟΥΣΤΑΚΙΑ Τα μουστάκια της γάτας είναι ένα καταπληκτικό ραντάρ που ανιχνεύει και την παραμικρή αλλαγή που συμβαίνει στο περιβάλλον της. Μικρές κινήσεις, αλλαγές στη θερμοκρασία, στην πίεση του αέρα, στην κατεύθυνση του ανέμου, γίνονται όλα αντιληπτά με τα μουστάκια της. Τα μουστάκια βρίσκονται κατά μήκος του ρύγχους της, ψηλά στην εξωτερική επιφάνεια του μάγουλου, πάνω από τα μάτια της και στο πίσω μέρος των χεριών της και αποτελούνται από 4 σειρές με 3 μουστάκια σε κάθε μία σειρά. Δεν είναι ειδικές τρίχες, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά είναι εξαρτήματα του δέρματος, με διπλάσιο πάχος από τις πιο χοντρές τρίχες που διαθέτει, τρεις φορές πιο βαθιά βυθισμένα στο δέρμα απ' ότι οι κανονικές, με πολλά αισθητικά κύτταρα στη ρίζα τους. Η γάτα χρησιμοποιεί τα μουστάκια της όταν κυνηγάει και συλλαμβάνει το θήραμά της. Μπορεί και τους αλλάζει τη θέση, φέρνοντας τα εμπρός, για να λάβει περισσότερες πληροφορίες για το θήραμα που κρατά στο στόμα της. Τα μουστάκια που βρίσκονται πάνω από τα μάτια της, όταν αγγίζονται, λειτουργούν σαν προστατευτικό αντανακλαστικό στο ανοιγοκλείσιμο του ματιού. Και φυσικά τα μουστάκια είναι αυτά που, σαν ένα καταπληκτικό ραντάρ, την βοηθούν στις νυχτερινές της περιηγήσεις. ΓΛΩΣΣΑ Πριν σας περιγράψουμε τη δομή και τα πλεονεκτήματα της γλώσσας μιας γάτας, σας προτείνουμε να την παρακολουθήσετε την ώρα που πίνει νερό για να δείτε πως χειρίζεται το αριστουργηματικό αυτό εργαλείο. Λυγίζει το άκρο της γλώσσας προς τα πίσω ή προς τα πάνω ή προς τα κάτω, δημιουργώντας έτσι ένα μικρό ολοκληρωμένο κύπελλο. Βυθίζει "το κύπελλο" μέσα στο νερό, το ανασύρει γεμάτο και αποθηκεύει το νερό που μάζεψε στο πίσω μέρος του στόματός της. Μετά από 4 - 5 "αποθηκεύσεις νερού", καταπίνει. Είναι μεγαλείο!!!! Η γλώσσα της σκεπάζεται από μικρές, σκληρές τρίχες με φορά προς τα πίσω. Τις έχουμε νοιώσει όλοι όταν μας γλείφει η γάτα μας. Αυτές οι τρίχες βοηθούν στη συγκράτηση του νερού όταν πίνει αλλά και στο καθάρισμα ενός κόκαλου από τα κομματάκια κρέατος που βρίσκονται πάνω του όταν τρωει. Και φυσικά με την σπουδαία αυτή γλώσσα, πλένει και καθαρίζει το τρίχωμά της, το ξεμπερδεύει, το στεγνώνει, το δροσίζει, το βρέχει με το σάλιο της. ΤΡΙΧΩΜΑ "Η επαφή με το τρίχωμά της με ηρεμεί" "Είναι σαν μετάξι" "Όλη μέρα ασχολείται με το τρίχωμά της" "Τι γυαλιστερό που είναι" "Τι ωραία χρώματα που έχει το τρίχωμά της"....... Όλες οι παραπάνω εκφράσεις είναι κάποιες απ' αυτές που όλοι μας λέμε βλέποντας ή αγγίζοντας το τρίχωμα μιας γάτας. Το υπέροχο αυτό τρίχωμα αποτελείται από τρεις διαφορετικούς τύπους τριχών. Στο υπόστρωμα φύονται οι δευτερεύουσες τρίχες που είναι λεπτές, μαλακές κοντές και πολλές. Αυτές είναι που βοηθούν στη μόνωση του σώματός της και διατηρούν την σωστή θερμοκρασία γιατί εγκλωβίζουν στρώμα αέρα μεταξύ τους. Μεταξύ του υποστρώματος και των τριχών του εξωτερικού καλύμματος του σώματος, βρίσκονται οι πλευρικές πρωτεύουσες τρίχες. Έχουν διαφορετική κατεύθυνση από τις τρίχες του υποστρώματος παρέχοντας έτσι καλλίτερη μόνωση. Και τέλος σε όλη την εξωτερική επιφάνεια του σώματος υπάρχουν οι κεντρικές πρωτεύουσες τρίχες που συνδέονται με σμηγματογόνους αδένες και ορθωτήρες μύες του τριχώματος. Παρέχουν κυρίως προστασία από την βροχή και είναι υπεύθυνες για το χρώμα της. Στις 100 κεντρικές πρωτεύουσες τρίχες, αντιστοιχούν 30 πλευρικές πρωτεύουσες και 2 δευτερεύουσες τρίχες. ΔΟΝΤΙΑ 12 τομείς... 4 κυνόδοντες... 10 προγόμφιοι... 4 τραπεζίτες. Σύνολο 30 δόντια που αρπάζουν και τεμαχίζουν την τροφή που κάθε ενήλικη γάτα επιλέγει για το στομάχι της. Οι μεγάλοι καμπυλωτοί κοφτεροί κυνόδοντες χρησιμοποιούνται για να αρπάζει και να καθηλώνει την λεία της Οι προγόμφιοι είναι τα ψαλίδια που κόβουν το θήραμα σε μικρά κομμάτια για να καταπίνονται ευκολότερα γιατί η γάτα δεν μασάει την τροφή της. Δυστυχώς οι γάτες που τρωνε μόνον εμπορική τροφή δεν έχουν την ευκαιρία να την κομματιάσουν, με αποτέλεσμα να χαλάνε γρηγορότερα τα δόντια τους. Οι ίνες του φρέσκου κρέατος, που τρωνε οι άγριες γάτες, λειτουργούν σαν οδοντικό νήμα που βοηθά στον καθαρισμό των δοντιών. Είναι σπουδαίο τα πολύ μικρά γατάκια να μάθουν να δέχονται τον καθαρισμό των δοντιών τους από τον "ιδιοκτήτη τους".

Σιάμ

Είναι από τις πιο όμορφες ράτσες που υπάρχουν, εύκολα αναγνωρίσιμες από τα σκούρα χαρακτηριστικά τους στα άκρα, και τα υπέροχα αμυγδαλωτά μπλε μάτια τους. Με σχεδόν αριστοκρατική εμφάνιση, η γάτα του σιάμ ήταν πασίγνωστη ήδη από πολύ παλιά, και κρατάει τα σκήπτρα στις πιο εντυπωσιακές γάτες μέχρι σήμερα, παρότι η εμφάνισή της έχει πάρει διάφορες μορφές και έχει υποστεί κάποιες αλλαγές.

Ιστορία

Κάποτε ήταν γνωστές ως «βασιλικές γάτες του Σιάμ». Την πανέμορφη και συναρπαστική αυτή γάτα που προέρχεται από το Σιάμ (νυν Ταϊλάνδη), την βρίσκουμε για πρώτη φορά στις βασιλικές κατοικίες και τους ναούς του Σιάμ. Το 1884, ο βασιλιάς του Σιάμ, χάρισε ενα ζευγάρι σιαμέζες γάτες στον βρετανό πρόξενο της Μπανγκόκ. Εκείνος τις πήρε μαζί του στην πατρίδα του, και έτσι έχουμε την πρώτη εμφάνιση σιαμέζας γάτας στην Αγγλία. Άρχισαν να εμφανίζονται σε αγγλικά σόου με γάτες, σχεδόν αμέσως, και σε αμερικάνικα σόου στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η ποικιλία με τα σκούρα καφέ – σχεδόν μαύρα – άκρα, και τα απαλά καστανόγκριζα σώματα, εξακολουθεί να είναι και η πιο γνωστή ποικιλία. Ενώ η ποικιλία, με πολύ ανοιχτόχρωμα σώματα και σοκολατί πόδια, ουρά, πρόσωπο και αυτιά εμφανίστηκε με τον καιρό, η ποικιλία «blue point» (δηλαδή με γαλάζια σημεία), έλαβε επίσημη αναγνώριση το 1934. Αυτή η ποικιλία έχει ένα γαλαζωπό-λευκό σώμα με γκριζογάλαζα σημεία. Η ποικιλία «chocolate point» (με σοκολατί σημεία) αναγνωρίστηκε μετέπειτα. Το 1955 ακολούθησε αναγνώριση της ποικιλίας «lilac point» (με λιλά σημεία), με την οποία ολοκληρώθηκε η ράτσα. Η τελευταία αυτή ποικιλία, έχει ροζ-γκριζωπά σημάδια με λευκό σώμα που κάνει τη γάτα να φαίνεται πιο αιθέρια και εκλεπτυσμένη στο χρώμα.

Οι γάτες του Σιάμ υπάρχουν πλέον παντού στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική.

Περιγραφή της ράτσας και προσωπικότητα

Οι σιαμέζες γάτες είναι συναρπαστικά πλάσματα, τόσο στο ταπεραμέντο τους, όσο και στην εμφάνισή τους. Αναγνωρίζονται από την έντονη αντίθεση στα χρώματά τους (μπεζ σώμα με σκούρα καφέ άκρα), τα αριστοκρατικά κεφάλια τους, τρομερά έντονα γαλάζια μάτια σε αμυγδαλωτό σχήμα και το κοντό μεταξένιο τρίχωμά τους. Τα αυτιά τους είναι μακριά και μυτερά, με φαρδιά βάση. Οι σιαμέζες γάτες είναι πολύ χαριτωμένες, εύκαμπτες και αθλητικές. Τα πίσω πόδια τους είναι πιο ψηλά από τα μπροστινά. Οι πατούσες τους έχουν σχήμα οβάλ. Η ουρά τους είναι μακριά και λεπτή. Αυτή η ράτσα είναι μία από τις πιο γνωστές ράτσες αιλουροειδών στον κόσμο.

Και αυτή η ράτσα, όπως και άλλες έχει μεγάλο εύρος χρωματισμών από λιλά μέχρι σοκολατί, μαζί με σημάδια χρώματος τιγρέ ως και καστανόγκριζου χρώματος, ενώ υπάρχει και ποικιλία ταρταρούγας.

Είναι πανέξυπνες και πολύ αδιάκριτες, ενώ είναι γνωστές για τις μοναδικές κραυγές τους, που πολλοί άνθρωποι συγκρίνουν με τους ήχους που βγάζει ένα μωρό όταν κλαίει. Ένα από τα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά της σιαμέζας γάτας είναι η φωνή της. Η φωνή της γάτας του Σιάμ είναι θρυλική. Μπορεί να γίνουν πολύ θορυβώδεις κάποιες φορές. Λέγεται, πως οι σιαμέζες μπορούν να μιλήσουν τόσο με τη φωνή τους, όσο και με το σώμα τους. Η ικανότητα επικοινωνίας τους, είναι ίσως η καλύτερη μεταξύ όλων των ειδών γάτας που υπάρχουν.

'Ερχονται κοντά άνθρωπο, φιλικές και στοργικές. Το σχετικά εξισορροπημένο επίπεδο δραστηριότητάς τους, κάνει πιο εύκολο για τις γάτες αυτές να ζήσουν σε διαμέρισμα. Προτιμούν καναπέδες ενώ σπανιότερα προτιμούν τις αγκαλιές.

Οι ποικιλίες που αναγνωρίζουμε, όχι βάσει του χρώματος, αλλά των αλλαγών που επήλθαν στην ράτσα με το πέρασμα των χρόνων, είναι τρεις. Παραδοσιακή, Κλασική και Μοντέρνα.

Η παραδοσιακή σιαμέζα

Οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, που αποκαλούνται appleheads από το σχήμα του κεφαλιού τους (δηλαδή κεφάλι σε σχήμα μήλου) αποτελούν τον αυθεντικό τύπο σιαμέζας γάτας, επειδή ήταν το είδος που ανατράφηκε απο τον βασιλιά του Σιάμ και δόθηκε από αυτόν σα δώρο.

Αποτελεί μια από τις πιο παλιές οικόσιτες ράτσες γατών. Διατηρεί την αρχική μορφή της ράτσας περίπου όπως ήταν όταν πρωτοεισάχθηκε στην Ευρώπη από το Σιάμ. Είναι μυώδης, αθλητική με οβάλ κεφάλι και λαμπερά μπλε μάτια, με την έντονη αντίθεση μεταξύ των άκρων και του σώματος που χαρακτηρίζει τη ράτσα. Είναι ήρεμες και στοργικές, υγιείς και ζούν περίπου 15-20 χρόνια ή και περισσότερο.Είναι τόσο φιλικές προς τον άνθρωπο ώστε πολλοί πιστεύουν πως είναι πιο συντροφικές από πολλές άλλες ράτσες.

Οι παραδοσιακές σιαμέζες δεν είναι και τόσο λεπτεπίλεπτες, ενω είναι συνήθως πολύ υγιείς με πολύ καλές διατροφικές ορέξεις. Οι περισσότεροι εκτροφείς συνιστούν ξηρά τροφή υψηλής ποιότητας, και οι περισσότερες γάτες τρώνε όποτε θέλουν χωρίς να κινδυνεύουν να γίνουν υπέρβαρες. Οι μεσήλικες γάτες (μεταξύ 5-10 ετών) είναι αυτές που έχουν τα περισσότερα προβλήματα με το βάρος τους, το οποίο συνήθως ελέγχεται με την αλλαγή της διατροφής σε ένα πρόγραμα χαμηλής θερμιδικής αξίας.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Η γάτα από μόνη της είναι ικανότατη να φροντίζει την καθαριότητά της και να είναι σωστά περιποιημένη. Ωστόσο, πολλές γάτες απολαμβάνουν την αίσθηση του βουρτσίσματος, και είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αφαιρεθεί το περιττό τρίχωμα και να μην καταλήξει σε ρούχα ή έπιπλα. Οι παραδοσιακές σιαμέζες γάτες, δεν έχουν υπερβολική αποβολή τριχώματος.

Οι περισσότερες σιαμέζες ωριμάζουν σεξουαλικά πολύ νωρίς. Είναι πολύ συνηθισμένο για μια θηλυκή σιαμέζα να έχει τον πρώτο της οίστρο σε ηλικία 5 μηνών. Η στείρωση μπορεί να γίνει σε ηλικία 6 μηνών ή και ακόμα νωρίτερα, προκειμένου το ζώο να βρει την ηρεμία του.

Η επιστροφή της παραδοσιακής σιαμέζας

Το 1987, μια ομάδα εκτροφέων σιαμέζας γάτας, επηρεασμένοι αρνητικά από την εμφάνιση της μοντέρνας σιαμέζας, και από τα δυνητικά προβλήματα υγείας που την χτυπούσαν, ενώθηκαν και δημιούργησαν ένα διεθνή οργανισμό Παραδοσιακής και Κλασικής γάτας, που ένας από τους σκοπούς του ήτανε να επαναφέρει το παλιό στυλ της σιαμέζας γάτας, και να το διατηρήσει. Η «κλασική» σιαμέζα

Οι άνθρωποι συνήθως μπερδεύονται με τους όρους «παραδοσιακή» και «κλασική» σιαμέζα γάτα. Η κλασική σιαμέζα γάτα, είναι περίπου μια έκδοση μεταξύ της «παραδοσιακής» και «μοντέρνας» σιαμέζας γάτας, χωρίς τα ακραία χαρακτηριστικά καμίας εκ των δυο. Η «γέννηση» της κλασικής σιάμ τοποθετείται μεταξύ 1945 και 1970.

Αν και τα στοιχεία της ράτσας έχουν αλλάξει αρκετά μέσα στο χρόνο, η συγκεκριμένη ράτσα παραμένει σε υψηλή θέση σε δημοτικότητα για ανθρώπους που ψάχνουνε γάτες καλής ράτσας, είτε προτιμούν κλασική, παραδοσιακή ή μοντέρνα.

Γύρω στο 1986 δεν εμφανίζονταν παραδοσιακές και κλασικές σιαμέζες. Οι περισσότεροι σύγχρονοι εκτροφείς είχαν την άποψη ότι η Σιαμεζα πάντα έμοιαζε σαν την μοντέρνα έκδοση. Καθώς λοιπόν δεν μπορούσαν πλέον να κερδίσουν στις εκθέσεις γάτας, οι περισσότεροι εκτροφείς ρατσών σταμάτησαν την αναπαραγωγή αυτών των ειδών σιαμέζας. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία συλλόγων παραδοσιακής και κλασικής σιαμέζας, που έκαναν ενέργειες προκειμένου να τις διασώσουν από την εξαφάνιση.

Αιγυπτιακή Μάου

Αιγυπτιακή Μάου

---

Η Αιγυπτιακή Μάου (Μάου στα αιγυπτιακά σημαίνει "γάτα"), αποτελεί ίσως μία από τις παλιότερες ράτσες γάτας που είναι γνωστές. Λατρεύτηκε από πολλές θρησκείες της αρχαίας Αιγύπτου, σαν θεότητα, ενώ παράλληλα πέρασε από πολλές φουρτούνες, πλησίασε την εξαφάνιση και σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ποια είναι όμως η ιστορία της Αιγυπτιακής Μάου;

Ιστορία

Η ύπαρξη της Αιγυπτιακής Μάου χρονολογείται εδώ και 3000 χρόνια. Η γάτα αυτή είναι ίσως η αρχαιότερη των κατοικίδιων γατών και αποτελεί την μία εκ των δυο φυσικά κηλιδωτών ρατσών γάτας που υπάρχει ακόμα (η άλλη ήταν η γάτα Bahraini Dilmum). Η Μάου είναι πιθανότατα απόγονος της αφρικανικής αγριόγατας. Η εξημέρωση της Μάου επήλθε κάπου μεταξύ του 4000 και 2000 π.Χ.

Οι Αιγύπτιοι εκτίμησαν πολύ γρήγορα την αξία της Μάου. Αρχικά τις χρησιμοποιούσαν στο να κυνηγούν πουλιά. Είναι πολύ συχνές οι φωτογραφίες από γάτες μέσα σε βάλτους με πουλιά στο στόμα. Οι παλιότερες εικόνες γατών στην αρχαία Αίγυπτο είναι κάποια ιερογλυφικά, σκαλισμένα στον τοίχο ενός ναού που ανακαλύφθηκε στο βόρειο Κάιρο, και χρονολογούνται περίπου στο 2200 π.Χ.

Από το 2000 π.Χ. και έπειτα, η Μάου άρχισε να αποκτά μεγάλη σπουδαίοτητα στην θρησκεία και λατρεύτηκε σαν θεότητα. Αντιπροσώπευε σχεδόν κάθε κομμάτι της ζωής των αρχαίων Αιγυπτίων. Στην αρχαία Αίγυπτο λατρεύονταν πάνω από 20 θεοί και θεές, που αναπαριστάνονταν με γατίσιες φιγούρες.

Πολλές θρησκείες στις οποίες λατρεύονταν γάτες, όπως αυτή του Μπαστέτ, εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή και συνεχίστηκαν μέχρι την ρωμαϊκή κατοχή γύρω στο 330 μ.Χ. Όταν μια γάτα πέθαινε στην Αίγυπτο, το σώμα της μουμιοποιότανε και θαβότανε σε τάφο. Η οικογένεια της αποθανούσας γάτας, ξύριζε τα φρύδια της σαν σημάδι θρήνου. Αν κάποιος έβλαπτε εκείνη την εποχή μια γάτα, θεωρούταν πως έπραξε ποινικό αδίκημα που η τιμωρία του ήταν ο θάνατος.

Κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάου ήρθε πολύ κοντά στην εξαφάνιση. Τελικά σώθηκε από την εξορισμένη Ρωσίδα πριγκίπισσα Ναταλί Τρουμπέτσκοϋ. Οι προσπάθειές της, έσωσαν τη Μάου την τελευταία στιγμή.

Μια μέρα, κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Ιταλία, ένα μικρό αγόρι της έδωσε ένα ασημί κηλιδωτό θηλυκό γατάκι που κρατούσε μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια. Το γατάκι δόθηκε στο αγόρι από έναν διπλωμάτη που εργαζότανε στη Μέση Ανατολή. Η Τρουμπέτσκοϋ, προσπάθησε να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για το γατάκι. Η έρευνά της την οδήγησε στην κατάληξη πως το γατάκι ήτανε Αιγυπτιακή Μάου. Τότε ήτανε που η πριγκίπισσα αποφάσισε να σώσει το είδος αυτό.

Έσωσε μερικές από τις απομείναντες Μάου και χρησιμοποιώντας τις πολιτικές της διασυνδέσεις, κατάφερε να βρει πολλές μέσω της Συριακής Πρεσβείας. Οι πρώτες της Μάου, ήτανε ο Γκρεγκόριο, ένα μαύρο αρσενικό, η Λούλου, μια ασημί θηλυκιά, και ο Γκέπα, ένας γκρίζος αρσενικός. Το 1956, η Τρουμπέτσκοϋ και τρείς Μάου, μια ασημί θηλυκιά η Φάτιμα Μπάμπα, ένας χάλκινος αρσενικός ο Φάτιμα Τζότζο και μια τρίτη για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία, μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν έφτασαν, η πριγκίπισσα ίδρυσε το Fatima Cattery, ένα ίδρυμα που έθεσε σαν σκοπό να προωθήσει την ράτσα. Πολλές σημερινές Μάου έχουν σαν προγόνους τις γάτες του ιδρύματος της Τρουμπέτσκοϋ.

Λεγόταν ότι η Τρουμπέτσκοϋ, χρησιμοποίησε γάτες εκτός του ιδρύματός της προκειμένου να κάνει διασταυρώσεις αν και αυτό ήταν κάτι που δεν καταγράφτηκε πουθενά, ενώ το έκανε για να σιγουρέψει την υγεία της ράτσας. Μόνο τρία χρώματα της Μάου υπήρχαν στις αρχικές γάτες. Ασημί, χάλκινη και γκρίζα. Αν και πρέπει να υπήρχαν και μαύρες σε εκείνη την περίοδο, εξαιτίας της γκρίζας, δεν έγιναν αναφορές για κανένα τέτοιο χρώμα, μέχρι μερικά χρόνια αργότερα. Υπάρχουν αποδείξεις ότι υπήρξαν και μερικές μπλε εκείνη την εποχή, αλλά όπως και η μαύρη, έτσι και η μπλε δεν έγινε αποδεκτή για καταγραφή μέχρι πρόσφατα, σε ορισμένες εταιρείες, για αυτό είναι δύσκολο να πει κανείς πότε περίπου πρωτοεμφανίστηκαν. Ορισμένοι αποδίδουν το γονίδιο του κλασσικού ραβδωτού τριχώματος σε διασταυρώσεις που έγιναν παλιότερα.

Στην δεκαετία το΄70 οι Μάου άρχισαν να υποφέρουν εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού γονιδίων. Το 1980, στο ζωολογικό κήπο του Νέου Δελχί στην Ινδία, μια αρσενική γάτα χρώματος χάλκινου, έτρεξε προς το κλουβί ενός ρινόκερου και τραυμάτισε σοβαρά την ουρά της. Η γάτα τελικά σώθηκε από τον Jean S. Mill ο οποίος πήρε μια ακόμη θηλυκιά χρώματος χάλκινου,και δημιούργησε την Ινδική σειρά. Αυτές οι γάτες παρουσίασαν για πρώτη φορά το "γονίδιο λάμψης", βελτιώθηκε η υγεία τους, βελτιώθηκε η καθαρότητα και η αντίθεση των κηλίδων και δημιούργησε μια βαθιά κοκκινάδα μέσα στο χάλκινο. Αυτή η σειρά άνοιξε το δρόμο για να γίνουν αποδεκτές οι εισαγωγές.

Το 1980 η Cathie Rowan πέτυχε και έφερε δεκατρείς Μάου στην Αμερική, ανοίγοντας το δρόμο για ακόμα περισσότερες εισαγωγές. Στις αρχές του 1990, τέσσερις ακόμα Μάου εισάχθηκαν από την Αίγυπτο, που ήταν όλες χρώματος του χαλκού. Αυτές οι γάτες δημιούργησαν την Αιγυπτιακή Σειρά, η οποία είναι η μεγαλύτερη από όλες. Γεννάνε περισσότερα γατάκια, είναι πολύ έξυπνες και ανέπτυξαν νέα γονίδια.

Οι εισαγωγές που γίνονται σήμερα σε Μάου, έρχονται κατευθείαν από την Αίγυπτο και την Ινδία. Η κληρονομιά τους παραμένει άγνωστη. Οι εισαγωγές αυτές είναι απαραίτητες για να διατηρηθεί η υγεία των γατών, η ζωτικότητα και η μακροζωία τους. Αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι προσπάθειες, η Αιγυπτιακή Μάου θα είχε, πολύ πιθανό, ήδη εξαφανιστεί.

Εμφανισιακά

Το σώμα της είναι μέτριο σε μάκρος, αλλά πολύ καλά ανεπτυγμένο μυικά, ενώ διατηρεί μια χαριτωμένη εμφάνιση. Τα πίσω πόδια είναι ελαφρώς πιο μακριά από τα μπροστινά, κάτι που δίνει στην γάτα μια μόρτικη εμφάνιση.
Το κεφάλι της είναι ελαφρώς στρογγυλεμένο με γωνίες, χωρίς επίπεδες επιφάνειες, μέτριο σε μάκρος. Η μύτη της όταν την βλέπει κανείς από μπροστά είναι εξισορροπημένη σύμφωνα με το συνολικό μάκρος, με μια ελαφριά ανύψωση από την γέφυρα της μύτης προς το μέτωπο.
Η μουσούδα του δεν είναι ούτε επίπεδη, ούτε μυτερή, ενώ τα αυτιά της, που ενδέχεται κάποιες φορές να είναι φουντωτά, έχουν μέτριο μέγεθος, είναι ελαφρώς μυτερά με αρκετή απόσταση μεταξύ τους.
Ένα από τα πιο διακεκριμένα χαρακτηριστικά της Μάου είναι τα μάτια της. Είναι μεγάλα, ελαφρώς διαγώνια, και με ένα μοναδικό ανοιχτό πράσινο χρώμα, της απόχρωσης του σταφυλιού.
Το τρίχωμά της είναι γυαλιστερό και πυκνό, ενώ οι αποχρώσεις του είναι ασημί, χάλκινο και γκρίζο του καπνού. Διακρίνεται από ένα χαρακτηριστικό μίγμα ραβδώσεων και κηλίδων,κάτι που κάνει αυτές τις γάτες να ξεχωρίζουν αμέσως στα σόου για γάτες.

Προσωπικότητα

Πολύ έξυπνες και ελκυστικές, οι Μάου είναι πολύ πιστές και αφοσιωμένες σε όλα τα μέλη της οικογένειας, τόσο τους ανθρώπους, όσο και στα υπόλοιπα κατοικίδια. Έχουν πολύ απαλή μελωδική φωνή, και χουρχουρίζουν για να δείξουν ότι είναι χαρούμενες. Αν και θεωρείται ένα ζωντανό ενθύμιο της αρχαίας ιστορίας της, οι Μάου είναι πολύ σύγχρονες όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Είναι δραστήριες, εκφραστικές ενώ παράλληλα έχουν πολλούς φανατικούς θαυμαστές στα διάφορα σόου γάτας.

Σφυγξ

Σφυγξ

---

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως είναι μια γάτα χωρίς τρίχωμα; Η Σφυγξ σας λύνει την απορία! Μια σπάνια ράτσα, σίγουρα όχι για όλα τα γούστα αλλά που σίγουρα τραβάει την προσοχή.

Ιστορία
Υπάρχει η φήμη οτι άτριχες γάτες αναπτύχθηκαν από τους Ατζέκους και υπάρχουν αναφορές στις «Μεξικάνικες Άτριχες» σε βιβλία των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά η σύγχρονη γάτα αναπτύχθηκε μόνο μετά το 1966 από ένα μεταλλαγμένο γατάκι που γεννήθηκε στο Οντάριο του Καναδά από μια ασπρόμαυρη κοντότριχη ονόματι Ελισάβετ.

Χαρακτήρας
Αντίθετα με τη λαική άποψη, οι γάτες αυτές είναι στοργικές και απολαμβάνουν τις αγκαλιές. Είναι ζώα πανέξυπνα και υπερ-κοινωνικά. Λατρεύουν να μαθαίνουν νέα παιχίδια και κόλπα και μπορούν να πηδήξουν από το πάτωμα στον ώμο σας πανεύκολα!

Φροντίδα
Αντιθέτως με αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως, η φροντίδα μιας Σφυγξ δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε λίγη. Οι περισσότερες Σφυγξ χρειάζονται τακτικό μπάνιο για να κρατήσει την επιδερμίδα τους καθαρή από τα έλαια που παράγει (όπως και των ανθρώπων άλλωστε). Στις «κανονικές» γάτες, τα έλαια αυτά τα απορροφά η γούνα τους αλλά στη Σφυγξ επειδή δεν υπάρχει γούνα να τα απορροφήσει θα λερώσουν τα ρούχα σας, τα έπιπλά και τα πράγματα σας αν δεν αφαιρεθούν με το τακτικό μπανιάρισμα. Αν έχετε σκοπό να πάρετε μια τέτοια γάτα μόνο και μόνο σαν «έπαθλο» ώστε να έχετε κάτι περίεργο που να ταιριάζει στο design του μοντέρνου σπιτιού σας, ξεχάστε το!! Αυτές οι γάτες είναι σαν τα μικρά παιδάκια, χρειάζονται συχνό μπάνιο, κόψιμο των νυχιών τους και καθάρισμα των αυτιών τους.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά
Σώμα: Αν και συχνά δημιουργείται η εντύπωση λόγω φωτογραφιών οτι η γάτα είναι τελείως άτριχη, η επιδερμίδα μιας Σφυγξ καλύπτεται από ένα ωραίο χνούδι στο κάτω μέρος του προσώπου, των αυτιών, των πελμάτων και της ουράς. Το δέρμα ρυτιδώνει σε σημεία του κεφαλιού, του σώματος και των ποδιών αλλά θα πρέπει να είναι τεντωμένο στα υπόλοιπα μέρη. Το σώμα της είναι μεσαίου μεγέθους με καλοφτιαγμένα κόκαλα και στέρνο σε σχήμα βαρελιού. Η ουρά είναι μακριά, σκληρή και λεπταίνει στην άκρη. Έχει πόδια μακριά και αδύνατα και κομψά πέλματα με μαξιλαράκια σε χρώμα που να ταιριάζει με αυτό του «τριχώματος».
Πρόσωπο-κεφάλι: Τα αυτιά είναι πολύ μεγάλα με στρογγυλεμένες άκρες, τα μάτια τοποθετημένα βαθιά, σε σχήμα λεμονιού και σκιστά με χρώμα που πρέπει να ταιριάζει με το χρώμα του «τριχώματος». Δεν έχει μουστάκια και το κεφάλι της είναι ούτε στρογγυλό, ούτε σφηνοειδές αλλά ελαφρά μακρύτερο από το φάρδος του. Η μύτη θα πρέπει να είναι κοντή, με μαξιλαράκι σε χρώμα ανάλογο του «τριχώματος».

Ποικιλίες
Η Σφυγξ μπορεί να έχει οποιοδήποτε αναγνωρισμένο σχέδιο και χρώμα «τριχώματος» και –εναρμονισμένο με αυτό - χρώμα ματιών.


Φωτογραφίες

Ρώσικη μπλε

Ρώσικη μπλε

---

Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη Ρώσικη μπλε είναι το διπλό της τρίχωμα, τόσο βελούδινο που είναι απαράμιλλο από κάθε άλλη ράτσα. Το πιο διάσημο και πιθανόν πιο όμορφο μέχρι στιγμής δείγμα της ράτσας ήταν η Vashka, που είχε ο Τσάρος Νικόλαος ο Α’ της Ρωσίας, όπου αυτές οι γάτες θεωρούνταν οιωνός καλής τύχης.
Ιστορία
Η ποικιλία των ονομάτων της Ρώσικης Μπλε είναι απόδειξη της σύγχυσης που περιβάλλει την καταγωγή της. Οι αποδείξεις για το ότι αποτελεί μια φυσική ρώσικη ράτσα είναι ισχυρές, αποδείξεις που υποστηρίζονται από τις πολλές που έχουν βρεθεί από παλιά στη Σουηδία. Ωστόσο, η μεταγενέστερη ιστορία της είναι λιγότερο σίγουρη. Ήταν καταρχήν γνωστή ως «η Γάτα του Αρχάγγελου» επειδή ήρθαν δείγματα στη Βρετανία από το Ρώσικο λιμάνι του Αρχάγγελου από Ελισαβετιανούς ναυτικούς. Αργότερα, ήταν γνωστή τόσο ως Ισπανική Γάτα όσο και σαν Γάτα της Μάλτας, και το τελευταίο όνομα παρέμεινε στις ΗΠΑ μέχρι τις αρχές αυτού του αιώνα. Η ράτσα μειώθηκε κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και οι προσπάθειες να την αναζωογονήσουν – χρησιμοποιώντας διασταυρώσεις Βρετανικής Μπλε και Σιαμέζας – οδήγησαν, αντίθετα, στην πρακτική της εξαφάνιση: η γάτα έγινε μια Μπλε Σιαμέζα στον τύπο και έχασε σχεδόν το διπλό της τρίχωμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 συνέβη μια επιστροφή στον αρχικό τύπο μετά από συντονισμένες προσπάθειες αυτών που αναπαράγουν ράτσες και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού.

Χαρακτήρας
Η Ρώσικη Μπλε είναι πολύ ντροπαλή και ήσυχη, τόσο ήσυχη που είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πότε έχει οίστρο η θηλυκιά!

Εξωτερικά χαρακτηριστικά
Πρόσωπο-κεφάλι: Τα μάτια είναι αμυγδαλωτά με ζωντανό πράσινο χρώμα και τοποθετημένα αρκετά μακριά το ένα από το άλλο. Χοντρή γούνα φαρδαίνει το πρόσωπο ανάμεσα στα μάτια. Τα αυτιά είναι μεγάλα και ελαφρώς τονισμένα. Το δέρμα τους είναι λεπτό και ελαφρά καλυμμένο από πολύ ωραία γούνα, κάνοντας τα σχεδόν διαφανή. Το κεφάλι πρέπει να είναι κοντό και διαμορφωμένο σαν σφήνα με μια μετρίως μακριά μύτη. Το μαξιλαράκι της μύτης έχει μπλε απόχρωση στη Βρετανία ενώ απαλό γκρι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σώμα: Με ωραία κόκκαλα αλλά και μυώδης, η Ρώσικη Μπλε είναι μια γάτα με αθλητική εμφάνιση. Τα πόδια της είναι μακριά και με καλοφτιαγμένα κόκκαλα. Οι πατούσες είναι μικρές και οβάλ στη Βρετανία με μπλε μαξιλαράκια. Αντίθετα, στις ΗΠΑ είναι πιο στρογγυλές με ροζ ή μωβ μαξιλαράκια. Το τρίχωμα της είναι κοντό, βελούδινο με μια υφή που μοιάζει με λουτρ. Είναι διπλός τύπος, προεξέχει από το σώμα της γάτας λόγω της πυκνότητας του. Το χρώμα θα πρέπει να είναι όμοιο μπλε, με χαρακτηριστική γυαλάδα που παράγεται από τις ασημένιες άκρες των τριχών προφύλαξης.

Ποικιλίες
Έχουν παραχθεί πειραματικά ολόλευκες και ολόμαυρες Ρωσικές, αλλά δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον εκτός της Νέας Ζηλανδίας.